1D:End WHEN THE NIGHT COMES

rewrite: come back to me

          ความเงียบสงบ ความทรงจำ ความอบอุ่นและความสวยงาม นั่นคือทั้งหมดที่หญิงสาวรู้สึกได้ สองเท้าเดินอยู่ในวังวนสักแห่งหนซึ่งเธอไม่อาจรู้ได้ว่าคือที่ใด ท่ามกลางหมอกควันกรุ่นสีขาวนวล ล่องลอยพลิ้วไหวเจือจางในอากาศ

          คาร่าชะงักเมื่อเห็นชายสูงวัยยืนอยู่กลางสายหมอก "พ่อ พ่อ พ่อหรือเปล่าคะ"

          เขามีรอยยิ้มอบอุ่นละมุนละไม ดวงตาสีน้ำตาลประกายแววอ่อนโยน คาร่ารีบวิ่งตรงไปหาชายสูงวัยผู้นั้นทันที ก่อนจะระบายยิ้มที่เปี่ยมไปด้วยความโหยหา เธอสบตาเขานิ่งซึ่งมีความหมายมอบให้แก่กัน

          ชายสูงวัยเอ่ยสุ้มเสียงนุ่มนวล "หนูมาได้ยังไงลูก กลับไป...คาร่า"

          หญิงสาวส่ายหน้ารัวและตรงไปสวมกอดศตายุผู้เป็นพ่อแน่นด้วยความโหยหา "พ่อ...หนูคิดถึง" คาร่ากอดพ่อแน่นขึ้นกว่าเดิม

          พ่อยื่นมือหนาอบอุ่นลูบผมลูกสาว "พ่อก็คิดถึงลูก คาร่า แต่ลูกต้องกลับไป เวลามันมีไม่มากแล้วนะ" รอยยิ้มนี้เป็นยิ้มที่คาร่าไม่เคยลืมเลือนไปได้เลย

          ทันใดนั้น เสียงแหบทุ้มสั่นเรียกชื่อเธอดังแว่วให้ได้ยิน 'คาร่า กลับมาเถอะนะ กลับมาหาผมเถอะนะ นะครับ คาร่า'

          ในอกเธอบีบคั้นจนแทบหายใจไม่ออก คาร่าเงยหน้ามองพ่อ เขายิ้มและพูดขึ้นว่า "คาร่า ลูกต้องกลับไป ไม่มีเวลาแล้ว กลับไปดูอลิซกับเคลวิน เข้าใจไหมลูก และคนนั้น เขารอลูกอยู่ เชื่อพ่อนะลูก ลูกต้องกลับไป คาร่า"

          เธอส่ายหน้า "ไม่ค่ะ หนูจะอยู่กับพ่อ" ความโหยหาและความคิดถึงทำให้คาร่าไม่อยากจากไป

          พ่อแย้งทันที "ไม่ได้ ถ้าลูกจะอยู่กับพ่อ พ่อจะไม่รักลูกอีกเลย กลับไป คาร่า ลูกต้องกลับไป"

          ชายสูงวัยจับแขนหญิงสาวแน่น มือหนาเชยคางขึ้นสบตา รอยยิ้มอบอุ่นปรากฏบนริมฝีปากและใบหน้าเกลี้ยงเกลา คาร่าโถมตัวกอดพ่ออีกครั้ง แล้วร้องไห้งอแงราวกับเด็กๆ