Sabahın ilk ışıkları pencerenin içinden geçip yatağıma düşüyor, bu da yetmezmiş gibi birileri kapımı çalıyor, durmadan "Bayan Tuits, Bayan Tuits!" diye içeri girme izni istiyordu. Birazcık daha uyumamı engellemek için işbirliği yapmış gibiydiler. Sonunda bu işbirliğine karşı koyamayıp yatağımdan doğruldum ve sitemli bir ses tonuyla "Girin" diyebildim. Bu Madam Bouthery idi.
Madam, 40-45 yaşlarında, simsiyah yere kadar uzanan düz bir eteğin altında, ancak yürüdüğünde zorla fark edilebilen ve tonu elbisesiyle kıyaslandığında biraz daha açık olan bir pabuç giyiyordu. Beyaz ve düğmelerin hizasında dikey bir şekilde aşağı inen fırfırlı gömleğinin üstünde beliren çirkin yüzü bu kıyafetle uyum sağlayamamış gibiydi. Ela gözlerinin güzelliği bir nebze güzel olsa da asık suratı, hafif buruşuk yüzü bu güzel gözlerin önüne geçiyordu. Kişiliği de yüzünün çirkinliğine benzeyen Madam Bouthery, ciddi, asabi, kurnaz ve inanilmaz bencil bir kişilikti. Bu kötü kişiliği çirkin ve asık yüzüyle birleşerek daha önce neden hiç evlenmediğine gayet net bir cevap oluyordu.
Madam, uzunca bir süre cevap vermediğimden şüphelenmiş olmalı ki kapıyı yavaş yavaş ve tedirgin bir yüz ifadesiyle açtı. İyi olduğumu görünce yüz ifadesi aniden değişti ve her zamanki sert yüz ifadesiyle baş başa kaldım.
Madam:
- Günaydın efendim, dedi.
O sert yüz ifadesiyle bunu içtenlikle mi yoksa bir saygı gereği olarak mı söyledi tam emin değildim.
- Günaydın, dedim.
- Anne ve babanız sizi kahvaltıya çağırıyorlar. Hatta anneniz sizin için özel olarak krep yaptı.
"Krep" dediği anda Madam Bouthery'nin o sert yüz ifadesini kafamda neşeli bir yüz ifadesine dönüştürdüm. Gözbebeklerim büyüdü. Belki de dünyanın en güzel şeyiydi bu.
Heyecanlı bir ses tonuyla:
- Madam, çıkabilirsiniz, dedim.
Sanki bir şey bekliyormuş gibi durdu. Sonrasında aniden arkasını dönüp kapıyı kapattı.
Kendimi bildim bileli Madam Bouthery'nin bu tavırlarından nefret etmişimdir. Ailemin yanında bana davranışlarıyla baş başa kaldığımızdaki davranışı çok farklıydı. Sanırım bunun nedeni küçük yaşta böyle lüks bir yaşamı haketmediğimi düşündüğü içindi. Kıskanç bir hizmetçiyi ben evimde, ailemin yanında istemiyordum. Ne kadar Madam Bouthery'nin işten atılması için aileme imalarda bulunsam da hem ailenin en küçük üyesi olduğum için mi yoksa yaklaşık yirmi yıldır ailemizin içinde bize hizmet ettiği içindir mi bilinmez, bana onu savunuyorlardı. Madam'ın evde geçirdiği her gün beni daha da sinirlendiriyor, beni daha öfkeli ve daha mutsuz yapıyordu.
Gün gelir de evde sözlerim geçmeye başlarsa yapacağım ilk iş Madam Boutery'nin kıçına tekmeyi basmak olacak.
Kalkıp dolabımdan ilk bulduğum şeyleri üzerime geçirdim. Krebin soğumaması için kendimle yarışıyordum adeta.
O hızla ne olduğunu bile anlamadan kendimi merdivenlerden inerken buldum. Krebin naçizane kokusu merdivenlerden bile alınıyordu. O büyüleyici kokuyu takip ederken hızlıca soldaki odaya saptım. Annem ve babam masaya oturmuş beni bekliyordu.
Annem her zamanki gibi şık ve zerafetiyle herkesi büyülemeye hazırdı. Hasır şapkasını masanın üzerine koymuş, sarı saçları ve bal köpüğü gözleri iyice ortaya çıkmıştı. Dalgalı sarı saçları, omuzlarına kadar uzanıyor, saçlarının bittiği yerde yerini kıpkırmızı, özel bir kumaştan özel olarak yapılmış muhteşem işçilikli elbiseye bırakıyordu.
Annem; gençliğinde çok fazla sıkıntı çekmiş, kendi kendini eğitmiş ve kendi geçimini kendisi sağlamıştı.
Annesi ve babası birer çiftçiymiş. Her yıl verimli topraklardan toplanan hasadın bir kısmını annemi okutmak için, bir kısmını da yeni tohum ve bitkiler almak için ayırırlarmış. Çocukluğunu derme çatma bir evde geçiren annem de, ailesine layık olabilmek için çok çalışır, okuldan gelir gelmez koyunları ve inekleri otlatır, ardından günün yorgunluğuyla annesinin hazırladığı yemekleri yer, masadan kalkar kalkmaz da hemen uyurmuş. Hafta sonlarıysa yine horozun sesiyle uyanır, ahırı temizler, koyunları ve inekleri otlatır, zaman artarsa köpeklerle oynayarak eğlenir; kalmazsa da hemen yemek yiyip yatarmış. Hayat böyle devam ederken
Beğendiyseniz lütfen yorum yapın ki devam edebileyim. Teşekkürler.
