KİŞİLİK BÖLÜNMESİ

Son Bakış

Mezuniyete son bir hafta kalmıştı.En iyi muhabir plaketini almak için henüz hiçbirimiz uygun bir haber bulamamıştık.Umut hoca hepimizi odasına çağırdı."Gençler biliyorum plaket için henüz bir haber bulamadınız.Bir karar verdim.----------karakolunda bir intihar olayı varmış az önce gerçekleşmiş.Kim gidip iyi fotoğraflar çeker ve iyi bilgi toplarsa plaketi ona vereceğim" demesiyle makinesini kapan yola düştü.
Biz bizimkilerle toparlanıp Yiğit'in arabasına bindik.Bu tür olaylarda çok işe yarardı bizim hurda.
Söylenen karakola geldik.
Kalabalık meydana doğru akıyordu.Bağıran ağızlar ve öfkeli bakışlarla ilerleyen öğrenci kalabalığı...
Omzumda yanımdan hiç ayırmadığım fotoğraf makinesiyle,kendimi akıntıya kaptırmış gidiyorum.
Kalabalığı aşarak yerde yatan cesedin yanına gittim ve yüzüne baktım...
Artık bir muhabir değil;karakolda göz altındayken,pencereden atlayıp intihar ettiği söylenen abimin acısıyla haykıran bir üniversiteliydim.

Buz kesmiş ellerimi boğazımda hissettim.Hem bedenimi fethetmek üzere olan korkuya,hem de gözlerimden akmasına ramak kalan yaşlara karşı koyabilmek için defalarca yutkundum.
İçimdeki acı aniden öylesine şahlandı ki,uğultular ve konuşmalar kulağımı sağır edecek,kafamı patlatıp,beynimi paramparça edecekti adeta...Tüm bunlara aldırış etmeden caddenin karşı kaldırımına geçip,çimenli patikaya doğru ilerlemeye başladım.Zorlanıyordum;bacaklarım bir başkasının iradesiyle yönlendiriliyordu.Ayağımın kaldırıma takılmasıyla yere düşmem bir oldu.Yırtılan pantolonumun ardındaki diz kapaklarım paramparça oldu.

Dizimdeki acı beni kendime getirdi ve düşünerek yürümeye devam ettim....

Yine konuşmadı abim...Çünkü,'ölü abiler' konuşamazlardı.Düşümdeki kapısını açmıştım.Çıksın,gitsin diye...O,ölerek çıkmayı yeğledi.Son bakışını orada bırakarak....Böylece,aile tarihinin son üyeside bırakmıştı beni.Dünya hiç adil bir yer değildi.İnsan,kendi ölümünden başka,bütün ölümlerle bir defa daha ölüyordu...En kısa ve unutulanı insanın kendi ölümüydü galiba.Bu yüzden de en önemsizi.

Konuşsaydı,neler söylerdi acaba?'Son Bakışı' söyleyeceğini söylemişti aslında.Artık ne fark ederdi ki...
En iyisi,kaçınılmaz hiçliğin büyük çöplüğüne yollamaktı...Yaşanmışlarla bütün ilişkimi kopararak....

ARTIK O GENÇLİĞİMİN ÖLÜ ABiSi...