- prologue -

727 10 3
                                    


"นี่พวกนายต้องล้อกันเล่นแน่ๆ"


"สไตลส์—"


"ไม่ อย่ามาเรียกชื่อฉันแบบนั้น เราไม่ได้สนิทสนมกัน นายไม่ใช่สก็อต" เจ้าของชื่อเล่นประหลาดที่คงไม่มีพ่อแม่สติดีคนไหนตั้งให้ลูกยกมือขึ้นปราม ชายหนุ่มถอยหลังสองก้าวแล้วทิ้งตัวลงบนเคานเตอร์ นัยน์ตาสวยปิดลงเหมือนเลี่ยงที่จะมองของแสลง เป็นพฤติกรรมที่ให้คำจำกัดความสั้นๆได้ว่า 'ไม่ยอมรับความจริง' "นายคือเดเร็ก เฮล และเดเร็กเฮลไม่ทำสายตาแบบนั้นใส่ฉัน"


"สไตลส์ นี่ฉันเอง สก็อต -- "


"ม่าย -- ฉันไม่เชื่อเรื่องเหลวไหลนี่เด็ดขาด" คนที่ถูกเรียกชื่อซ้ำไปซ้ำมายกสองมือขึ้นปิดหู "เชื่อก็บ้าแล้ว"


"สไตลส์"


"ไม่ เดเร็ก อย่ามา สไตลส์ ใส่ฉัน" เจ้าของชื่อส่ายหัว นัยน์ตาสีอำพันช้อนขึ้นมองเหมือนขยาด เหตุผลที่สไตลส์ทำท่าทีรังเกียจนั้นมีเพียงแค่สามข้อ หนึ่ง มันน่าขนลุก สอง มันน่าขนลุกมาก และสาม วกกลับไปอ่านข้อหนึ่งและสองอีกครั้ง "นายจะบอกว่านายคือสก็อต แล้ว... แล้วสก็อต – ที่กำลังยืนทำหน้าตาเหม็นบูดอยู่ตรงนั้น – คือเดเร็กงั้นเหรอ? อะไรกันล่ะเนี่ย... ไม่บอกฉันไปเลยล่ะว่านายเพิ่งจะขี่ยูนิคอร์นเล่นฆ่าเวลากันเมื่อกี้ ฮึ? แฮร์รี่ พอตเตอร์? วิงกาเดียม เลวีโอ-ซ่าอะไรพวกนั้นมีจริงด้วยหรือเปล่า?"


"เราเปล่าโกหกนายนะ" เดเร็ก (ที่อ้างว่าตนคือสก็อต) พยายามกระเถิบตัวเข้าใกล้ในตอนที่อธิบาย ทึกทักเอาเองว่ายิ่งระยะห่างน้อยเท่าไหร่ยิ่งทำให้อีกฝ่ายเข้าใจเรื่องราวได้ง่ายขึ้นเท่านั้น ตรงกันข้ามกับสไตลส์... ที่พยายามถัดตัวหนีห่างออกไปเรื่อยๆอย่างคนที่ถือคติยิ่งห่างเท่าไหร่ยิ่งเป็นภัยน้อยลง "ฉันก็อธิบายไปหมดแล้ว นายต้องเชื่อฉันนะ สไตลส์ เราไม่รู้ว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นได้ไงยังไง เราหมดสติไปแค่วูบเดียว วูบเดียวเท่านั้นเอง พอฟื้นขึ้นมาอีกที... ก็เป็นอย่างที่นายเห็น"

Are We Good?Where stories live. Discover now