Arkadaşlar bu bolum biraz uzun oldu ama okumaktan çok zevk alacaksınız. Çok fazla uzatmamak için bir bölümunü kestik. IYI OKUMALAR
Defne'yle ayrılmamız bir hayli zor olmuştu. Defne sürekli boynuma sarılıyor hıçkırarak ağlıyordu. Aslında bende Ankara'dan ayrılmak istemiyordum. Ancak artık Ankara'da kalmak için bir sebebim yoktu. Ben eski ben degildim zaten . Herkesten ve her şeyden uzaklaşmak için üniversitede bir bahane de olmuştu. Defne'ye "hoşçakal" dedim ve koskaca 3 senemi geçirdiğim evide arkamda bırakarak hava alanına doğru yol almaya başladım.
Hava alanına vardığımda uçağımın gelmesine henüz bir saat vardı. Banklardan birine oturdum ve insanlari gözlemlemeye başladım. Kim bilir birkaç saat sonra gidecekleri şehirlerde hayatları nasıl değişecekti. Bu sorunun cevabını bilmiyordum ama benimkinin değişeceği kesindi.kendime yepyeni bir hayat kuracaktım. Ben bunları düşünedururken anons yapıldı ve yolculuk tam anlamıyla başladı.
Ben Ayda Aras. Çok varlıklı bir ailenin tek çocuğuyum. Küçüklüğümden beri sürekli pohpohlanarak büyütüldüm. Bale kursları piyano dersleri daldılar hayatımın büyük bir parçasıydı. Okul hayatım tahmin edeceğiniz üzere tüm sosyete çocuklarının olduğu özel bir okulda başladı. Hep başarılıydım. Ancak ailem bir türlü kendi kararlarıma izin vermiyordu. Ama O an kararımı vermiştim sınava çok çalışıp İzmir dışından bir okul kazanacaktım. Bu kararımdan yalnızca çocukluk arkadaşım sırdaşım kısacası herşeyim olan Defne'nin haberi vardı. O da aynı şeyi kafasına koymuştu. Uzun bir süreçten sonra tercih zamanı geldi bana kalsa ailem hiçbir şey danışmayıp Direk olarak sehir dışı okulları yazacaktım. Ne yazıkki oyle olmadı tercihlerimin hepsi İzmirdeydi. Rehber öğretmenime rica ederek bir tanede Ankaradaki bir okulu yazmıştım. Şansa bakın ki Ankarada okulu tutturmuştum. Ailem ilk başta buna hiç Sıcak bakmadı. Ancak Defneninde Ankarada bir okulu kazanması izin vermelerinde büyük bir faktördü. Defneyle havalara uçmuştuk. Hazırlıklar yapıldı kayıt için Ankara'ya gittik. Lisedeki ilk senemizde yurtta kaldık. Ancak ailelerimizin içi rahat etmediği için 2.senemizde bir ev tuttuk. Artık ailemden tamamen bağımsızdım. Ailemin yanında olduğumda sanki onlar ben uçmak istedikçe kanatlarımı krgurce ucabilirdim. Lise yillarim hem guzel hemde yıpratıcı geçti okula ilk başladığım gün benim için Ankaradaki hayatın cok farklı olacağını gösteriyordu.
