If you fall, I'll catch you. {Dutch/Nederlands}

Hoofdstuk 11

Hoe stom heb ik ook kunnen zijn? Hij heeft het me gewoon vertelt en ik werd kwaad zonder enige reden. Ik weet niet wat ik nu moet doen. Moet ik naar hem toe gaan om mij excuses aan te bieden of zal ik hem gewoon echt met rust laten?

Waarom ik zo boos reageerde net? Josh betekent echt veel voor me. Niet omdat hij beroemd is, of rijk. Nee, hij geeft echt om me, dan denk ik tenminste, en ik geef echt om hem. Het duurde maar twee weken en toen wist ik dat ik hem écht leuk vond. En dat hij nu opeens weg gaat, dat er nu een hele oceaan tussen ons zal zitten..ik kan er niet eens aan denken of de tranen komen al naar boven. Zoveel betekent hij voor me.

Eindelijk weet ik wat ik moet doen. En ik voel nu pas hoe doorweekt ik ben... Ik ren zo snel als ik kan. En als ik bij het huis ben aangekomen druk in ongeduldig op de bel. Na pas een halve minuut gaat de deur open en ik spring bijna in Josh zijn armen. Eerst schrikt hij er een beetje van maar dan drukt hij me dicht tegen zich aan. Na een tijdje trek ik me een beetje terug zodat ik hem in mijn zijn ogen aan kan kijken. 'Het spijt me zo erg, ik had niet boos moeten worden maar ik ben ook gewoon zo'n...' Bij die laatste zin drukt Josh zijn lippen op de mijne.

Als Josh zijn lippen van de mijne afhaalt zie ik pas dat hij nu ook helemaal doorweekt is, door mij. 'Owh, sorry voor..dat.' Zeg ik. Hij pakt mijn kin vast zodat we elkaar recht in de ogen aan kijken. 'Geen sorry zeggen.' Ik knik en hij glimlacht. Ik heb het nu pas door dat ik heel erg ril van de kou. Josh heeft het ook door. 'Laten we maar naar binnen gaan.' Zegt hij terwijl hij een arm om me heen slaat. Maar binnen is het niet veel beter, ik heb het koud door mijn doorweekte. 'Ik heb misschien nog wel wat warm voor je.' Zegt hij. We lopen dicht tegen elkaar aan naar zijn slaapkamer. Josh zoekt door zijn kast naar wat kleren voor mij en ik. Uiteindelijk heeft hij een grijze joggingsbroek met een zwarte sweater. Hij kijkt me grijzend aan alsof hij net een meesterwerk heeft gecreëerd. Wat heel erg meevalt. Ik sta op van het bed en kijkt hem met een grijzend gezicht aan terwijl ik het stapeltje kleding uit zijn handen pak en door loop naar de badkamer. De badkamer is net zo mooi als de rest van het huis. Ik ga met mijn handen over de marmeren muur en mijn voeten worden langzamerhand warmer door de vloerverwarming. Heerlijk. Ik verruil met eigen kleren met de kleren van Josh, en mijn natte haar doe ik in een rommelige knot boven op mijn hoofd. Ik kan het niet laten om even aan de sweater te ruiken. Alweer, héérlijk. Ik voel me echt weer een stuk beter dan een kwartier geleden. Ik ben zo blij dat ik terug naar Josh ben gegaan. Ik zou er echt niet aan moeten denken dat ik niet was terug gegaan....nee! Dan moet ik er ook niet aan gaan denken! Ik ben nu bij hem, en ik ga straks alles tegen hem vertellen wat ik nog tegen hem wil zeggen..voordat hij écht weggaat.

Ik gooi de badkamer deur open en zie dat Josh op het bed licht, en hij heeft zijn kleren ook verruilt voor een joggingsbroek en een zwart v-hals shirt, super sexy. Maar ik moet nu echt een gewoon met hem praten. Ik loop snel op hem af en laat me ook op het zachte bed vallen. Ik leun met mijn rug tegen de muur en mijn benen zitten in een kleermakers zit. Ik staat maar een beetje voor me uit, ik weet niet hoe ik moet beginnen. Josh ligt ongeveer een meter naast me. En hij kijkt de hele tijd maar een beetje naar mij.

Josh draait zich dichter naar me toe.
'Wil je wat zeggen?' Ik knik.

'Maar je weet niet hoe je moet beginnen?' Ik knik alweer. Josh pakt mijn beide schouders vast en trekt me langzaam naar zich toe. Na een tijdje lig ik op zijn borst en hij heeft zijn armen om me heen. 'Wil je dat ik begin?' 'Graag' 'Oké'

'Nou, het spijt me dat ik het je niet eerder heb vertelt. Alles ging gewoon zo goed en ik wou het niet verpesten. Ik wou je geen pijn doen, Tess, dat was echt niet mijn bedoeling.' Josh geeft me een kus op mijn haar. 'Maakt niet uit.'  Zeg ik tegen zijn borst aan. Het blijft even stil. 'Maar Tess, waarom werd je zo boos?' Ik zag deze vraag al aankomen. Ik leun met mijn armen op het zachte matras naast het lichaam van Josh zodat ik hem goed aankijk.

'Omdat ik om je geef Josh. En jij hopelijk ook om mij, maar dat doet er nu even niet toe. Ik wou gewoon niet dat je weg zou gaan, ik kon er gewoon niet aan denken.' Ik zucht tussendoor even diep en ga dan weer verder. 'Ik kan er zelfs nu niet aan denken.' Een kleine traan ontsnapt uit mijn ooghoek. Ik voel me nu zo stom dat ik nu moet huilen. Josh steekt zijn hand uit en veegt de traan van mijn wang weg. 'Dankje' zeg ik zacht. Er is nog een vraag die ik Josh wil stellen. 'Josh, waarom liet je me eigenlijk gaan? Waarom hield je me niet tegen?

Nieuw hoofdstukjee! Ik draag dit hoofdstuk op aan justwrite0902 want die heeft mijn supermooie cover gemaakt! Nogmaals bedankt X

Comment ❤️

Vote❤️

Follow❤️