Hayalim Yazar Olmak

STEPHEN KING

Yazmaya başladığınızda kaç yaşındaydınız?

İster inanın ister inanmayın, beş altı yaşımdaydım, çizgi romanlardan resim kopyalayıp kendi öykülerimi yazardım. Bademcik iltihabı yüzünden okuldan eve gelip, vakit geçirmek için yatağın içinde öykü yazdığım günleri hatırlıyorum. Sinemanın da büyük etkisi oldu. İlk günden beri filmlere hep bayıldım. Annemin beni Bambi'yi seyretmek için Radio City Music Salonuna götürdüğü günleri hatırlıyorum. Kocaman bir yerdi, filmdeki orman yangını sahnesi üzerimde büyük bir etki bıraktı. O yüzden yazmaya başladığımda görüntüleri yazma eğilimim vardı, çünkü tek bildiğim buydu.

Yetişkinler için roman yazmaya ne zaman başladınız?

1959 herhalde. Maine'e geri taşındıktan sonra. On iki yaşında olmalıyım, evimizden bir sokak ötede, tek odalı bir okula gidiyordum. Bütün sınıflar tek bir odadaydı ve arkada tuvaletler vardı, leş gibi kokardı. Kentte kütüphane yoktu ama her hafta devlet ayaklı kitap adlı büyük yeşil bir kamyonet gönderirdi. Üç tane kitap alabilirdiniz, hangileri olduğunun önemi yoktu, çocuk kitapları almak zorunda değildiniz. O zamana kadar Nancy Drew, Hardy Boys ve buna benzer çocuk kitapları okuyordum.

İlk aldığım kitaplar Ed McBain'in 87. Bölge adlı dedektif romanıydı. Bu gerçek bir şeydi. Ve Hardy Boys'a elveda dedim. Bu benim için çocuk kitaplarının sonuydu...

Yazdığınız Ortam Sizce Önemli mi?

Bir çalışma masası olursa iyi olur sonra sürekli yer değiştirmemek için rahat bir sandalye de lazım ve etrafın yeterince aydınlık olması önemli. Nerede yazarsanız yazın o mekan bütün dünyadan kaçıp saklandığınız yer, yeni bir sığınak olmalı biraz da. Orada ne kadar etraftan kopuk olursanız o kadar hayal gücünüzle baş başa kalıp derinliklerine inersiniz... Mekandan da önemlisi her günü çalışarak değerlendirmek, bence.

STEPHEN KING

BKl