İnsanların Attığı Taşlarla Yükseldim

8

    Koskoca bir yıl bitmişti. Güzel bir tatili bu sefer haketmiştim Afyonkarahisar'a gidicektim ama hemen değil İstanbul'un tadını çıkarmadan tabikide olmaz. Ramazan'ada çok az kalmıştı en iyisi sonuna doğru Afyonkarahisar'a gitmekti ve öylede yaptım liseye başlayınca Derin'e ne oldu böyle lisede açıldı kız demeye başladılar bile oysaki o kişiler SBS'yi kazanamadım diye özel okula gitmeme karşı çıkan kişilerdi...

    Tek karşı çıkmayan Recep amcam ile annemdi onlar benden hiç bir zaman umudunu kesmedi her neyse Ramazan ayının sonlarına doğru geldik ben Afyonkarahisar yolcusu Cuma günü bindim otobüse Cumartesi günü Afyonkarahisar'daydım. Gece yolcusu olduğum için sabah saat 5 gibi ordaydım sağolsun dayım otogardan aldı beni. Dayımlarda kalacaktım en sevdiğim kuzenim İrem'de ordaydı ama evlerine gittiğim sırada uyuyordu sabah saat 5'te çok doğal...

    Saat 10 gibi yengem beni kahvaltıya kaldırdı ama ben kalkmadım yenge orucum ben siz devam edin dedim ve tekrar uyumaya devam ettim. O kadar yorgundumki öğlene kadar uyumuşum kalktığımda kuzenim benim uyanmamı bekliyordu bende direk yanına gittim...

    Bugün orucun son günüydü ve yarın bayramdı hepimiz bir yerde toplanacaktık o günkü heyecanımı anlatamam... 

Sabah oldu hemen kıyafetlerimi giydim ve direk büyük anneannenin evine gittik herkes ordaydı. Büyük sofralar kuruldu bayanlar ayrı yerde erkekler ayrı yerde sonra bayram faslına geçildi torunlar büyüklerin ellerini öptü ve harçlıklarını aldı. Cidden orda biriktirdiğim bayram harçlığını İstanbul'da biriktiremiyordum çünki akrabaların çoğu burdaydı.

    Bayramıydı seyranıydı derken zaman çarçabuk geçti ve okullar açılacaktı ben yine heyecandan uyuyamıyordum yeni öğretmenler, yeni arkadaşlar, yeni ortam sürekli aklımdaydı nasıl olacak anlaşabilecek miyim ? Hocalar beni sevecek mi... Yine yepyeni bir sayfa ama başarılarla, hedeflerle, yeni yeni umutlarla bir geçmiş ve o başarılar yine yeni bir sayfada devam edecek...