BİR İSTANBUL AŞKI

ODA KİM???

Defne ile kumsala gitmiştik. Defne'yle güzel güzel konuşuyorduk. Ta ki bir oğlanın Defne'nin yanına gelip aşkım nasılsın demesine kadar. O sırada Defne konuştu:
- Ya Mert git başımdan artık benim bir sevgilim var. Oda Emre. Artık bırak peşimi.
- Ya bak oğlum Mert misin nesin yürü git sevgilimin yanından. Yoksa kötü olur.
- Oğlum ben Defne'nin eski sevgilisiyim dediği anda ben Defne'nin yüzüne baktım. Defne'de evet dercesine kafasını salladı. Ama bana bundan hiç bahsetmemişti.
- Defne senle daha sonra konuşu... dememe kalmadan Mert araya girdi:
- Hopp. Orda dur bakalım. Sen benim sevgilime kızamazsın. Hemde Defne'ye yanaşırsam bana ne yapıcan. Beni öldürüp hapislerdemi çürüyücen.
- Yaaa of! Yeter artık kavga etmeyi kesin artık. Hadi Emre biz kampa geri dönelim.
- Tamam dedim ve tam giderken Mert'e:
- Daha bu iş bitmedi sen yarın görürsün dedim. O da bana dil çıkardı. Çok sinirime dokundu. Kısa süre içinde kampa gelmiştik. Hemen Defne'yi kaldığımız çadıra götürüp konuşmaya başladım:
- Defne sen bunu bana nasıl yaparsın. Neden bana sevgilim yok diye yalan söyledin bana söyler misin?
- Şe-şey beni sevmezsin diye düşünmüştüm ve o yüzden sana söylemedim.
- Ya bak Defne ben seni her zaman severim. Anladın mı? Yani istersen deli veya psikopat ol ama ben seni yinede severim anladın mı? Bir daha benden birşey saklamayacaksın. Söz mü?
- Söz
- Tamam o zaman ben ikimize kahve alıp geliyorum dedim ve çıktım.

Defne'nin ağzından:
- Emre'yle konuşurken o kadar korkmuştum ki beni sevmeyecek diye. Ama yinede bunu atlattım çok şükür.
Defne ben geldim diye seslendi Emre. Elinde kahvelerle geldi. Kahvemizi içip sarılıp birlikte uyuduk.