Locked with my project partner

Hoofdstuk 2 ~herinnering~

Pov Claire

Woedend liep ik het lokaal uit richting huis. Ugh echt van iedereen die er is moest ik met Damon, zelfs een mier is een nog betere partner.

Ik heb al genoeg problemen gehad met die gast - nouja eigenlijk heb ik die nog steeds. In groep 8 had ik mezelf beloofd nooit meer naar hem om te kijken, nooit meer een woord tegen hem te zeggen en nooit meer in zijn buurt te komen. Maar natuurlijk moest meneer weer naar de zelfde school als mij gaan en in de zelfde klas terecht komen. Al 10 en een half jaar zit ik met hem opgescheept. Ik weet vorig jaar nog toen ik hem had terug gepakt, gniffelend denk ik er aan terug.

Hier gaat Damon dus echt niet mee weg komen, even tijdens gym mijn kleren bij de jongens onder de douch gooien. En natuurlijk stonden op dat moment alle jongens in hun onderbroek of zonder. Rillingen lopen over mijn rug als ik er aan denk, en alsof dat niet erg genoeg was heeft hij er ook nog even een foto van gemaakt toen ik mij kleren onder de douch vandaan haalde. Geweldig toch.
Hij zal wat mee maken. Samen met Lisa en Jane loop ik door de lege hallen van school. Het is pauze dus iedereen zit in de kantine. Terwijl we naar binnen lopen kijk ik rustig om me heen, opzoek naar de beste jongen van de school. Uiteindelijk zie ik hem bij één van de tafeltjes midden in de kantine staan. De perfecte plek.

'Lisa, heb je alles?'

'Ja, hier.' Lisa geeft me de spullen die ik nodig heb.

'Jane, jij filmt hè?'

'Natuurlijk.' Zegt ze terwijl ze met haar telefoon zwaait.

Perfect. Ik loop rustig met een big smile op mijn gezicht naar Damon, gevolgd door Lisa en Jane. Bij Damon aangekomen kijkt hij me met een verbaasde blik aan. 'Wat moet je Claire.' Snauwt hij

'Rustig, rustig, ik wil je alleen bedanken.' Nu kijkt Damon me nog verbaasder aan.

'Ik wil je alleen maar bedanken omdat je me het beste filmpje van de hele school geeft.' Glimlach ik naar hem.

'Wat? Waar heb je het over?'

Voordat hij het door heeft laat ik een fles karamel over zijn hoofd leeg lopen. Zo verbaasd dat hij is blijft hij gewoon staan, te verbaasd om iets te kunnen doen.

'Mmhh nog niet helemaal compleet.'

Nu haal ik mijn andere hand achter mijn rug vandaan en blaas ik wat roze glitters in zijn gezicht. De hele kantine staart ons ondertussen aan. De meeste hebben al de slappe lach gekregen. 'Staat het erop?'

'Ja, het staat erop.' Krijgt Jane er nog net uit door het harde lachen.

'Waar de fuck slaat dit nou weer op!' Schreeuwd Damon tegen me. Na dat hij zijn vriendin, die zaten te gniffelen, een waarschuwende blik heeft gegeven.

'Moet je voortaan maar met je poten van mijn kleren afblijven.'

'Het was anders wel een hele leuke foto, jou zo tussen die jongens, je had waarschijnlijk een geweldig uitzicht hè.' Grinnikt Damon nu. Ow ik wil de grijns maar wat graag van zijn gezicht af meppen, maar ik hou me in we hebben dat filmpje wat we kunnen door sturen.

'Ach ik heb een filmpje van glitter elfje Damon.' Glimlach ik 'je verwijdert dat filmpje! Nu!' Schreeuwt Damon met een dodelijke blik. Ik zie de dodelijke blik waardoor ik luid slik. Hij grijpt richting mijn haren, net op tijd buk ik en ga ik er van door. Die sukkel weet niet eens dat Jane het filmpje heeft en niet ik. Zo hard als ik kan ren ik naar de hal met Damon achter me aan. Tijdens het rennen sms ik Jane snel dat ze het filmpje moet doorsturen.

'Claire! Verdomme! Kom hier!'

Ik geef een snelle blik naar achteren en zie dat hij nog maar 2 meter achter me zit. Shit. Ik versnel mijn pas, maar weet uit eerdere achtervolgingen dat hij sneller is. Ik ren de hoek om richting de kluisjes maar al snel voel ik een hand om mijn pols en word ik tegen de kluisjes aangesmeten. Nu sta ik met mijn rug tegen de kluisjes met Damon die voor me staat met zijn handen naast mijn hoofd.

'Wat dacht je nou dat je sneller was dan mij?' Lacht Damon. 'We weten allebei uit eerdere achtervolgingen dat ik sneller ben, en verwijder dat filmpje, nu!'

'Dan zal ik je moeten teleur stellen Damon, ik heb dat filmpje niet.' Grijns ik. Ik zie hem na denken, en net als ik wat wil zeggen hoor ik hem zachtjes Jane zeggen. Hij slaat zijn vuist hard tegen het kluisje naast mijn hoofd waardoor ik geschrokken inkrimp, ik mag dan wel grote bekken tegen hem geven, hem met van alles terug pakken en hem al jaren kennen. Hij blijft eng en dé badboy van de school. Hij neemt bijna elke dag wel weer een nieuw meisje om de hele dag mee te kunnen lopen zoenen of om het bed mee te delen. En vraag me niet hoe want ik heb geen idee waarom, maar hij komt overal mee weg de leraren geven hem geen straf en natuurlijk als ik er bij ben betrokken word ik er wel uitgestuurd. En dan zijn geweldige vrienden, Ian, Drake, Josh en Rowan. Drake en Rowan blinken daar wel echt uit. Hoe vaak die wel niet samen met hem aan het spijbelen zijn. Mijn gedachten worden onderbroken door het dreigende gesis van Damon

'Waar is ze en wat doet ze met het filmpje?!' Sist hij terwijl hij me met zijn ogen probeert te doorboren.

'Niks bijzonders' antwoord ik simpel. Weer slaat hij zijn vuist tegen het kluisje. Hij ziet dat ik inkrimp en begint te lachen.

'Ahw wat schattig je bent bang voor me.' Lacht hij. 'Nou vertel op.' Sist hij.

'Je bent toch al een beetje te laat.'

'Wat bedoel je?'

Ik rol met mijn ogen en gris mijn mobiel uit mijn zak en laat het sms'je aan hem zien. Zijn gezicht trekt een beetje wit weg maar hij hersteld zich snel, gefrustreerd haalt hij zijn hand door zijn warrige donker bruine haren die zoals gewoonlijk perfect in model zitten.

'Hier kom je me niet mee weg Claire! Wacht maar, ik maak je leven tot een hel.' Sist hij.

'Dat doe je sinds groep acht al!' Schreeuw ik. Ik zie zijn gezichtsuitdrukking veranderen maar kan het niet plaatsen. Als snel is zijn blik terug verandert naar zijn normale dreigende blik.

'Als je het ook maar waagt nog één woord over die tijd te zeggen.' Sist hij, zijn donker bruine ogen staan nog razender dan normaal, wat me de rillingen bezorgt, en nee geen goeie rillingen. Verbaast over wat hij zei laat hij me achter bij de kluisjes.

Thuis aangekomen gooi ik mijn fiets in de schuur en loop ik naar boven. Van mijn ouders heb ik nu tenminste geen last die zitten toch nog tot 7 uur te werken. Ik gooi mijn tas in de hal en ga naar boven waar ik op mijn bed neer plof. Nog steeds snap ik niks van wat hij toen zei, waarom zou ik daar geen woord over mogen zeggen? Behalve dat... Nee ik wil er niet aandenken. Maar toch, van de een op de andere dag, hoe kon hij... Voor ik het wist rolde er een traan over mijn wang.

---
A/N OMG ik ben zo happy al 46 reads en 6 votes, jup ik ben daar al heel blij mee. Hope you like the new chapter.

Een kleine shoutout naar Emmatjej haar boek "De ontmoeting" is echt goed, believe me. Just go read it 😉

Xx Rach

Ps. ik heb Damons achternaam al veranderd van Bracks naar Hale.