Locked with my project partner

Hoofdstuk 3 ~mesthoop~

Pov Claire

Zodra de eerste traan zijn weg had gevonden liet ik de rest de vrije loopt gaan. Ik wil er niet aan denken, maar elke keer is er wel weer iets waardoor ik eraan word herinnerd.
Onthoud Claire, hou je sterk, geen gehuil je moet je reputatie hoog houden. Als iedereen van school me nu zo zouden zien dan zou mijn reputatie als "stoerste meid van school" in een klap weg zijn. Maar dat is het hem nou, ik ben niet op school, ik ben thuis. De plek waar ik mezelf kan zijn zonder dat je door iedereen word gekeurd als een hond. Ik veeg de resten van mijn tranen van mijn wang af.
Ondertussen heb ik al geen zin meer in avondeten. Dan maar vroeg gaan slapen, ik kan wel wat rust gebruiken.

De volgende ochtend heb ik net zoals elke saaie school ochtend eerst even mijn wekker uitgescholden - serieus waarom heeft iemand die dingen überhaupt ooit uitgevonden - en heb ik mijn ochtend routine uitgevoerd om vervolgens te gaan stressen, omdat mijn bed me weer eens niet wilde laten gaan.

Op school aangekomen zie ik Lisa en Jane al bij een van de bankjes op het schoolplein staan. Als ik dichter bij kom zie ik drie andere personen bij ze staan, waarvan één zijn handen dramatisch in de lucht gooit. Ik been er op af en zie al snel dat het Damon is die met zijn armen stond te zwaaien, achter hem staan Drake en Rowan. Ik versnel mijn pas zodra ik zie dat Jane tegen hem begint te schreeuwen en haar wijsvinger in zijn borst prikt.
Daar aangekomen hoor ik Jane nog net "vertellen!" Roepen, waar gaat dat in vredesnaam over? Zodra iedereen me opmerkt en ik hen met een vragende blik aankijk, kijkt Lisa meteen de andere kant op terwijl Jane zich herstelt en naar me lacht. Drake en Rowan staren maar wat naar me en Damon kijk me met opgetrokken neus aan. Hij zend me nog een neerhalende blik en gaat er dan vandoor. Ik kijk Jane en Lisa verward aan.

'Waar ging dat over?'

'Oh dat, dat was niks.' Lacht Jane.

'Niks ha.' Ik kijk haar met gespleten ogen aan. 'En wat is er met "vertellen"?'

'Ow dat.. niks, ik zei hem alleen dat hij.. geen.. rare of domme verhaaltjes over ons moest vertellen.' Nog steeds heeft Jane een lach op haar gezicht.

'Is dat waar?' Vraag ik aan Lisa, ik weet dat ze zichzelf altijd voorbij praat. Laten we zeggen dat ze gewoon weg niet kan liegen. Lisa wacht even voor ze antwoord waardoor ik almeteen weet dat ze gaat liegen.

'Ja, ja dat klopt.' Zegt ze vrij onzeker.

Ik kijk haar met opgetrokken wenkbrauw aan. Oke, nu laat ik het er nog bij.

'Gaan jullie mee, we hebben zo Nederlands van onze ó zo geweldige meneer Burk.' Bij het denken aan die les en dat ik zometeen waarschijnlijk naast Damon moet zitten krijg ik al de rillingen. Lisa en Jane knikken.
Tijdens het door de hallen lopen merk ik dat mensen beginnen te smoezen als ik langs loop, waarschijnlijk hebben ze al gehoord dat ik en Damon moeten samen werken terwijl iedereen weet dat we elkaar met hart en ziel haten. Ik wandel het lokaal binnen en ga op mijn vaste plek zitten.
Alsjeblieft laat Damon spijbelen. Wedden dat ik gewoon al het werk moet gaan doen en dat hij lekker onderuit gaat zitten grijnzen. Hij geniet er gewoon als ik al het werk moet doen, als ik gefrustreerd ben of als ik me ellendig voel. Waarom kikt hij daarop, het is toch niet gezond als je kikt op andermans problemen. Ik schrik op uit mijn gedachten als ik de stoel achter me hoor verschuiven, fijn hij is er. Gewoon negeren Claire. Meneer Burk komt binnen en verteld dat iedereen naast zijn of haar partner moet gaan zitten. Jane staat op om van plek te ruilen met Damon, arme Jane, ze moet samen werken met Rowan. Hij is knap dat geef ik toe - net zoals al Damons andere vrienden natuurlijk - maar Rowan is gewoon zo nèh, als je begrijpt wat ik bedoel. Zodra Damon zich op de stoel naast me laat glijden kijk ik de andere kant op en gun ik hem geen blik waardig, ook al kijk ik nu dus naar de muur...