Aglamaktan ne dediğimi anlamayan yengem amcamın agır bir kalp krizi gecirdiğini hastanede olduklarını soyledi telefonu kapattım bu acı haberi babama soylememek için geri geri giden ayaklarıma hakim olarak babamın yanına gittim bu haberi duyan babamın yıkılışı karşısında hayatın ilk darbesini yemiş gibi hissettim laf anlamayan gözlerim kendini salmıs ağlıyordu
Arabaya bindigimiz için gecenin karanlıgını böle böle hastaneye vardık yengem aglamaktan bitap düşmüş şekilde amcamın öldügünü söyledi ve işte bir darbe daha Hayellerimin destekçisi tek akrabamız kalbimde bir ucurum acıp gitmişti üzüntüye dayanamayan bedemini ayakta tutmak yıldızlara ulaşmak kadar imkansızdı bayılmısım orada kendimi bir odada buldum doktor babamla konuşuyordu gerçi bu duruma alışkındım güçsüz bedenim her zaman beni yanlız bırakıyordu sabaha karşı eve gittik kırmızı rengi sahiplenmiş gözlerimizi yummak cok zordu yarın ne olup ne bitecegini bu bedenin onlara nasıl dayanabilecegini düşünmek bile istemiyordu
İşte gercek sıradışı direnişin başladıgı zamanlar sizde ne olacagını merak ediyorsanız okumanız ve takip etmeniz yeterli
