Koskaca istanbulda yanlızlıgı sahiplemiş evimiz bize gittikce daralıyor her gece babamın agrıları nedeniyle kıvranmasını gordükce akan goz yaslarımı durduramıyordum her dakika babamı bu dunyadan koparıyordu artık babamda sonunun kotuye gittiğini anlıyordu. Ona teselli verecek gücü bulmak en zor anlarımdı babam oyle iken gülmeyi unutmuş suratım beni aynardan uzaklaştırıyordu. Bir gün babam benim elimden tuttugu gibi bir abinin yanına getırdi serkan abi. Öyrendigime göre dunyanın en iyi avukatlarındanmış. Beni bir koltuğa oturtturdu belkid e saatlerce konuştuk en sonunda benim ileride çok iyi bir avukat olacagımı soyledi sonra babamın istegiyle dışarı cıktım babam avukatla bir süre konustu ve avukatlık burosundan cıktık babam eve gidince benimle uzun süre konustu anladıgıma gore o avukat bizim aile dostumuzmuş babam zamanında ona cok yardım etmiş ve bir gün daha bitmişti galiba acı günlere biraz ara vermiştik tabi babamın hastalıgı dısında babam hepyiyim diyordu ama hissediyordum hastane ve ilaç masraflarını ödeyemeyecegini bildiği için hastayım bile diyomuyordu.Sabah olmuştu evdeki bir kac bişeyle kahvaltı hazırladım babamı cagırdım cagırdım ama ses veren olmadı yanına gittim yere düşmüş bir sekilde yatıyordu cagırdım cagırdım agladım bagırdım ama gözleri acmadı bagırışımı duyan komsular evimize gelmişti risi ambulans cagırdı hastaneye vardık yoğun bakıma alan doktor 10-15 dakika sonra çıktı bagırdım ondan gelicek kotu habere daha hazır degildim direnmek için o kadar güçlü degildim yada hayat beni bu küçücük yasımda yıldırmış belkide baştan yenik düşürmüştü
Evet bu bölümlük bu kadar wattys hikayem kazanmam için bana yardımcı olmak isterseniz lütfen oy verin inşallah begenmişsinizdir
