Karanlık şafaklı geceden ak şafaklara ermişti gün..Derse gitmek için hazirlandi Kürşad o gün annesinin ellerini öpüp her zaman ki gibi helâllik alıp evden çikti.Dostu olduğu kadar düşmanlarıda vardi Reisin.Belinde emanet,elinde oltu tesbih,parmağinda üç hilâlli yüzügü arabasına binip arkadaşlarına da alıp okula doğru yani kaderine doğru gidiyordu.Çok sevdiği can kardeşleri vardi Kürşad'ın Cengizhan ve Alperen adinda.Canini ortaya koyardi Kardesleri için.Biraz sonra fakültenin önüne geldiler.Cengizhanla Alperen indiler arabadan Kürşad arabayi parketmek için okulun arkasina doğru ilerlerken bir kalabalik gördü ve arabayi parkedip kalabaliga doğru ilerledi.Çok geçmeden bikaç kişiden sesler yükseldi :
-"Kürşad Reis geliyor sesinizi kesin kızlar."
Çok gecmeden ne olduğunu anlamaya çalisan Kürşad yanina gelenlerden öğrenmeye çalisiyordu.Kalabaliğin içine girdi ve iki tane kız gördü.
-Ne oluyor burada?
Dedi Reis ağir ve sert bir ses tonuyla.
O an Ayşe Kürşad'a cevap vermek için arkasini dönmüştü ki karşısinda ki bir Reisti Ayşe'nin kalbi sanki ellerinde atiyordu.
-Ben daha fazla bu münâkaşanin içinde bulunmak istemiyorum eğer sizde bu fakültenin Reisiyseniz bu ve bunun gibi komünistleri bizlere saygi göstermeyi öğretirsiniz buraya gelip elinde tesbihle Reis olunmaz.Şimdi çekilin önümden.
Deyip uzaklasti Ayşe.
Kürşad olayi öğrenmişti.Ayşe bu yıl üniversiteye yeni gelmişti ve Asenaydi boynunda olan üç hilâl kolyesi yüzünden komünistlerin dikkatini çekmisti ve tek başina hepsinin üstesinden gelmişti.Kimdi bu ela gözlü Asena..Kürşad ilk defa bir Asena görmüyordu ki neden sürekli onu düşünüyordu yada gözleri neden o bir çift ela gözü arıyordu..
-"Adi neydi acaba." dedi düsünürken.
Alperen farketmisti Kürşad'taki düsünceyi.
-Gardaşım hayirdir kimin adi neydi,bir durum sıkıntı mi var.
Diye sordu.Kürşad öyle düsünceliydi ki:
-Yok can kardeşim derse gidelim hadi.
Diye geçistirdi.Çünkü o da nasil ve niye böyle olduğunu anlayamamisti.O gün ders bitimi ocağa gittiler Kürşad'la iki yiğit.Her zaman ki gibi koyu demli çayları ve ellerinde sigaraları çalismalari konusuyorlardi.Kürşad bir kaç haftadir telefondan tehdit aliyordu ama alısıktı hep olan şeylerdi.. Toplantinin sonunda Cengizhan Kürşadı odasinda tuttu:
-Kardesim sana bugün ne oldu sende bir değisiklik var,hayır mi şer mi bilelim bizde ona göre davranalim.
Kürşad:
-Kardesim bir sıkıntım yok inan ki biraz durgunum bugün o kadar.
Dedi.Bu kadar belli oluyor mu Onu düşündüğüm diye iç geçirdi Kürşad bir sigara daha yakti.Cengizhanla Alpereni evlerine birakip kendi de eve geçmisti. Annesi yine Kürşadıni bekliyordu. Sağ salim eve geldigi hergün Allaha sükrediyordu.Davaya ne kadar bağli olduğunu biliyordu ve hep arkasindaydi Hatice ana.Kürşad odasina geçip ela gözün hayâliyle uyuya kaldi.
Sabah olmustu.İçinde bir sevinc vardi okula gidiyor diye olamazdi bu heyecan..O Turan bakısli gözler Bozkurt yürege islemisti bir kere. Saat geldi Reis fakülteye gitti etrafina bakti bakti bakti..Yoktu Ayşe..O gün boyunca gözleri hep Asenayi aradi ama hic bir yerde yoktu.
Günler geçti bir hafta iki hafta..Kürşad göremediği Ayşenin bakişlarini unutamiyordu onda olan hirçinlik gözlerinde ki vatan aşki boynunda ki üç hilâl kolyesi sert sözleri Kürşad'a bile eyvallah etmeyişi..Ulu Tanrı'dan Ayşe'yi istiyordu Kürşad.Adini bile bilmedigi o ela gözlü Gökce Kızi istiyordu Bozkurt yüreği..
O gün bir telefon geldi Reise.Arayanlar komünist militanlarindan birisiydi.Bu sefer adres verildi Kürşad'a gelmezse de Hatice ananin üzüleceği belirtildi.Kürşad çok sinirlendi çok geçmeden arabasina binip verilen adrese gitmek için yola çıktı..
