Er was al een paar weken voorbij en ik ging weer naar school op m'n (nieuwe) fiets. Ik kwam de klas binnen en ging op mijn plek zitten naast Isa. "Hallo" "hoi!" We praatten een beetje tot de les begon. Na een paar uur hadden we de eerste pauze. De eten in de kantine was best lekker...NOT! Erwten. Bah! En zo ging het door: eerst lessen, dan pauze. de laatste pauze duurde het langst, Dus hadden ik, Sanne en Isa ruim de tijd om lekker te kletsen. "En? Hoe vind je de lessen, de schema's en docenten?"; vroeg Isa me. "Tja valt wel mee, wel makkelijk en ze zijn wel aardig...behalve de gymleraar."; zei ik met een pissig gezicht. "Ja toch? Inderdaad."; zeiden Isa en Sanne tegelijkertijd. "Maar goed, nu we toch pauze hebben kunnen we best waarheid doen of durven spelen. Toch?"; zei Sanne. "Ja oke. Is goed."; zeiden ik en Isa. "En ik begin met....Jane jij. Waarheid doen of durven?"; vroeg Sanne. "Uhmm...doe maar waarheid."; zei ik met een bang gezicht. Ik was heel benieuwd wat ze zou vragen. "Oooeee!! Oke... ja ik weet het. Vind je iemand leuk? En zo ja wie dan?"; vroeg Sanne nieuwschierig. Mijn hart begon te bonken. "Uhmm... nou.." ik keek naar Lucas maar durfde het niet tegen ze te zeggen. Ik bleef de hele tijd stil staan als een standbeeld. En toen vloog het gewoon uit mijn mond. "Uhmm... ja ik vind iemand leuk."; zei ik heel snel. "Echt? Wie dan??"; Vroegen ze in koor. "Uhmm... L L Lu Luc..."; stotterde ik. "Lucas!!??"; zeiden ze schreeuwend on koor. "Sssstt!!"; zei ik zacht. "Ja Lucas" "wat leuk"; zei Sanne. "Weet je, Alex is mijn vriendje."; zei ze zacht. "Wat? Echt? Wat leuk!"; zei ik. "Ja en Rob is mijn vriendje."; zei Isa. "Serieus? Oooh ik wil ook een vriendje."; zei ik met een zuchtende stem. "Nou dat kan toch?"; zei Isa. "Wat!? Nee wil je nou zeggen dat ik het hem moet vertellen?"; zei ik met een geschokt gezicht. "Ja!"; scheeuwden ze in koor. "Dat zei mijn moeder ook al, alleen...ik durf het niet."; zei ik met een teleurgesteld gezicht. "Jawel, je gaat gewoon naar hem toe en zegt: hoi Lucas ik vind je leuk. Dat hebben ik en Isa ook gedaan."; zei Sanne. "Ja maar ik ben niet zo dapper als jullie dus laat maar."; zei ik. "Nou..oke wat jij wilt."; zei Sanne. En toen was de pauze al voorbij. Na school ging ik weer naar huis toe en vertelde het tegen m'n moeder. "Hoi, ben thuis."; zei ik. "Hoi Jane. Hoe was je dag?"; vroeg ze. "Wel goed."; zei ik zachtjes. "Wel goed?"; vroeg ze met een veelwetende gezicht. "Volgens mij is er iets aan de hand of niet soms?" "Tja..nou eigenlijk wel."; zei ik met een teleurgesteld gezicht. Mijn moeder gaf wat te knabbelen en te drinken. "Vertel op"; zei ze. "Nou..oke. Je weet toch dat ik een jongen leuk vind genaamt Lucas?" "Ja wat is daarmee?" Zei mam. "Nou..Sanne en Isa zeiden net als jij dat ik het hem gewoon moest vertellen dat ik hem leuk vind maar...toen zei ik dat ik het niet dufde en daarom voel IK me nu een watje. Wat moet ik doen?" Vroeg ik. "Nou nou niet zo een drama maken hè. Het maakt niet uit dat je het niet durft en dan ben je helemaal geen watje. Hij komt het vast en zeker wel ooit achter...misschien wel later door jou of misschien wel door Sanne en Isa.. of door iemand anders. Dus maak je niet zo druk oke?"; zei m'n moeder die me weer eens hielp met mijn (kleine) probleempjes/ moeilijkheden. "Oke mam, bedankt." "Geen probleem hoor lieverd."............... de volgende dag op school, in de laatste pauze hadden we weer de tijd om te kletsen. "Durf je het nog niet te zeggen tegen Lucas?"; vroeg Sanne. "Nou ik durf niet te zeggen dat ik hem leuk vind maar wel met hem te praten."; zei ik dapper. "Nou goed dan ga er dan voor snel!"; zei Isa. Terwijl Sanne naast haar stond te knikken. En toen duwden ze me ineens tegelijk met volle kracht naar de kant van Lucas toe. Ik liep er rustig, met getrilde benen verder naar hem toe. Toen ik naar hem keek werd ik weer helemaal rood en kreeg weer de vlinders in mijn buik. Hij zat alleen op een bankje muzik te luisteren op zijn mp3 speler. Ik was er inmiddels al en stond voor hem. Hij keek naar mij en deed meteen zijn oordopjes uit zijn oren. "Hallo" zei hij. "Hoi" zei ik terug. "Kan ik naast je zitten?" "Ja hoor kom maar."; zei hij aardig. "Bedankt" zei ik. Ik keek met m'n hooft naar achteren om te kijken waar ik ging zitten en net toen ik wilde zitten...stootte ik met mijn hooft tegen zijn hoofd. "Auw auw auw!!"; scheewde hij. "Omg!! Gaat het? Oh sorry ik ben echt onhandig."; zei ik heel geschokt. "Auw! Nee niet echt."; zei hij met z'n hand op zijn hoofd. "Oh ik weet het al we pakken binnen een coolpeck. Kom mee."; zei ik snel. "Is goed."; zei hij met veel pijn. We gingen naar binnen, haalden een coolpeck, en gingen ergens zitten terwijl ik de coolpack op zijn hoofd liet. Hij keek de andere kant op en ik keek eens heel goed naar hem.. hij is echt heel knap dacht ik in mijn hoofd. Hij draaide zich weer om naar mijn kant en ik keek snel weg. Dit keer keek eens goed naar mij. Toen was het even stil. En toen vroeg ik of het weer ging. "Ja bedankt"; zei hij. We stonden weer op en ik legde de coolpeck weer terug in de ijskast. We liepen pratend door de gang en toen we langs de kantoor van de directeur (mr. Conley) liepen hoorden we de deur. We stonden even stil en toen renden we meteen weg om ons te verstoppen. (Want eigenlijk moeten we allang in de klas zitten en niet hier in de gangen rondhangen) Maar we waren net te laat en hij zag ons. "Meneer Davidson! Mevrouw Parker. Wat doen jullie nog hier!?"; zei hij met een oude stem. We draaiden ons om en zagen hem boos kijken. "Nou we liepen hier wat rond en..en...en ja we liepen dus."; zei ik trillend. Lucas keek naar me alsof hij water zag branden. "Nee sorry meneer dat is het niet. We hadden een ongeluk gehad en dus kwamen we hier om een coolpack te halen en we gingen ook even ergens zitten om wat uit te rusten en net toen we naar onze klas gingen, kwam u meneer."; zei Lucas snel. "Oh ja? Is dat zo?"; zei hij streng. "Ga dan maar snel, anders krijgen jullie straf." We gingen rennend door de gang. Lucas rende voorop. We stonden inmiddels al voor de deur van ons klas. Lucas stopte voor de deur maar ik zag dat niet dus ik knalde op hem en hij kwam vol op de deur terecht. "Auw!"; riep hij grinnikend. We keken even naar elkaar en begonnen hard te lachen "hahahahahaha" de juf hoorde dat en maakte de deur open...alleen hadden we dat niet ik de gaten. "Kinderen!"; Riep de juf. "Kinderen!" Ze schreeuwde harder. Pas toen merkten we het en stopten meteen met lachen. De hele klas staarde naar ons. "Wat heeft dit allemaal te betekenen?"; zei ze boos. "Snel ga op je plek zitten en monden dicht." Ik draaide me om en keek naar Lucas en hij gaf me een knipoog! :)) maar... wat zou dat betekenen...? Was dat een vriendschapsknipoog of een ik-vind-je-leuk knipoog?...
LEES HET IN MIJN VOLGENDE DEEL! :)))
