Ik kwam thuis. "Hoi mam, hoi pap."; zei ik vrolijk. "Hallo" "hoi". "En? Hoe was je dag?"; vroeg mam. "Fantastisch!"; zei ik met een heel vrolijk gezicht. "Uhmm.. pap mag ik even met mam alleen praten?" "Hoezo mag ik er soms niet bij zijn ofwat?" "Jawel maar.. het gaat over uhm.. Lucas dus ik weet niet echt of je daar bij wilt zijn." Zei ik met een onzeker blik. (*grommm*) grommend stond hij op en liep kwaad naar boven. "Vertel" zei mam. "Oke luister goed..." Ik vertelde alle gebeurtenissen met Lucas enzo... "Dus wat denk jij? Is het een vriendschapsknipoog? Zo van: 'je bent echt een goede vriend' of een ik-vind-je-leuk knipoog?" (De naam spreekt voor zich) "Nou als al die dingen ECHT zijn gebeurt, dan denk ik dat het een ik-vind-je-leuk-knipoog is."; zei mam heel veelzeggend. "Denk je?" "Jà"; zei ze heeeel zeker. "Nou oke zou natuurlijk kunnen. Ik ga toch maar eens nog een keertje met hem praten. Maar wel over een paar dagen ofzo want ik wil rustig aan doen. Snapje?"; zei ik zeker. "Tuurlijk schat, wat jij wilt. Maar ik ga nu verder met koken oke?"; zei m'n moeder. "Oke is goed." Nou fijn alsof ik nu weet wat die knipoog betekende. Dus ik moet toch nog weer met hem praten. Echt handig zeg...met zo een onhandige kluns als ik... Ik wilde nog een paar dagen wachten maar ik kon er niet tegen. Want in die paar dagen keek ik steeds achter me in de klas naar Lucas. Ik zei steeds tegen mezelf: niet doen Jane niet doen. Maar ik kon het niet helpen in moest die knappe gezicht zien... en ik vergat het helemaal en zo ging er al een MAAND! voorbei...en in die maand hadden we al een huis en werk (voor mijn ouders) gevonden.
"Ik ga naar school doei!" zei ik thuis. Ik stap op mijn fiets en ga naar school. De lessen beginnen. Terwijl de juf verteld kijk ik steeds achter me, naar Lucas. 'Hij is zo hot' dacht ik. Nou ja ik DACHT dat ik dat dacht. ( Haha lol :P ) Maar blijkbaar zei ik dat dus best hardop want de hele klas en de juf keek naar me. "Uhmm.. Jane" zei Isa wakkerschuddend. Pas toen merkte ik dat ik droomde. "Oh sorry"; zei ik met een harde stem. De les ging verder en begon weer naar Lucas te staren. Hij ging langzaam met z'n hand langs zijn mooie, bruine haren. Toen keek hij op en zag dat ik naar hem staarde. Dit keer keek hij ook naar mij en knipoogde weer naar me met een hele verleidelijke blik en grijns. De geschiedenisles was voorbij en we hadden een uurtje pauze. Ik, Isa en Sanne gingen eerst luchen in de kantine, toen gingen we naar de wc om ons make-up te verversen en toen pas konden we naar buiten. We kletsen een beetje en intussen kwam het weer in me op dat ik lang geleden met Lucas moest gaan praten. Dus ik sprong op. "Wat is er Jane?"; vroegen ze. "Ik herinner me nu pas dat ik met Lucas moest pra-" en net toen kwam lucas. "Hoi Jane, kan ik je even spreken?"; vroeg hij heel zacht en lief. "Tuurlijk"; zei ik kalmpjes. "Maar niet hier. Ergens anders."; zei hij snel. "Oh oke is go-" hij onderbrak me door in mijn arm te grijpen en me ergens heel te sleuren. Bijna de hele schoolplein keek naar ons! "Lucas..rusig..wat gebeu-..LUCAS!!??
We stopten ergens achter de school waar niemand was en ook niemand ons kon zien. Hij duwde me tegen de muur aan alsof hij boos was."Oke Lucas, waar sloeg dat o-" Hij gaf me ineens een hele lange kus op de mond. Zijn zachte lippen konden heerlijk kussen. Ik sloot mijn ogen. Uiteindelijk rukte ik hem van me los. "Lucas!? Wat was dat!?" "Wat dat was?... een kus."; zei hij plagend. "Nee goh. Ik bedoel waarom deed je dat!?" Zei ik boos. "Hoezo waarom Jane!... luister.. ik vind je echt heel leuk. Maar ik durfde het je niet te zeggen. Alleen op deze manier kon ik dat bewijzen."; zei hij met een hele mooie lach. "Eeennn... volgens mij vind jij mij ook leuk toch?"; zei hij met een plagende gezicht. "Wat? Hoe bedoel je? Denk je serieus dat ik je leuk vind?"; zei ik verrast. "Ja. Of niet soms?"; vroeg hij. "Ja, klopt. Ik vind je 'leuk' maar alleen als een vriend dus... Maar ik niet gaan doei!"; loog ik. Hij hield mijn arm weer vast en trok me me naar hem toe terwijl hij geïrrigeerd mijn naam zei. "Jane! Kom op geef nou maar toe!"; zei hij weer. Ik liep weer weg. Hij hield weer mijn arm vast en trok me weer naar hem toe alleen... dit keer was het eerste dat ik zag: mooie bruine ogen en voelde ik iets zacht op mijn lippen. Hij kuste me weer. Dit keer liet ik het gewoon toe want het voelde zo fijn, die zachte lippen, en mooie ogen. Na een tijdje liet hij me los. We staarden elkaar even aan en toen begon ik te praten. "Ja, oke ik geef toe. Ik vind je leuk. Ik bedoel dus 'leuk' als liefde dit keer."; zei ik zacht. "Ha! Ik zei het toch? Maar een vraag. Sinds wanneer vind je me leuk?"; vroeg hij nieuwsgierig. "Nou, gewoon. De eerste keer toen ik je zag. Het was meteen liefde op het eerste gezicht. En jij?" "Ik? Ik sinds dat je die coolpack op mijn hoofd hield en zo bezorgd over me was."; zei hij met glimmende, lieve ogen. "Serieus? Dus je vond het die dag leuk?"; vroeg ik. "Ja heel leuk."; zei hij. "En nu?"; vroeg ik. "Nou nu hebben we verkering."; zei hij en gaf me nog een kus. En net toen kwamen die nieuwsgierige apen naar ons toe: Isa met Rob en Sanne met Alex naast hun. We merkten het wel, maar negeerden en kusten verder. Tot die gekke Isa keihard in haar handen klapte. We schrokken ons nogal dood! "Wat gebeurt hier allemaal?"; vroeg Sanne. Dus ging Lucas met de jongens mee om het te vertellen, en ik ging met de meiden mee. Aan de linkerkant hoorde je trotse jongensstemmen en aan de rechterkant hoorde je steeds gegiechel van de meisjes. Ik draai me om en hij knipoogt me met zijn leuke lachje, ik lachde terug met mijn lieve meisjes lachje. En voordat ik het wist ging de bel al en was de pauze voorbei. We hadden wiskunde. Mijn cijfers gingen steeds lager omdat ik niet oplette maar met Lucas steeds aan het fluister-praten was. Maar... "Jane en Lucas!"zei de juf streng. "Jane en Lucas!!" Pas toen werden we wakker van het eeuwige gestaar. "Wat heeft DIT Allemaal te betekenen?? Allebei! Naar de gang toe en snel! Om na te denken waarom jullie je zo gedragen! We stonden op en liepen hand aan hand naar buiten. Lucas stond aan de linkerkant en ik aan de rechterkant. De juf keek ons nog eens streng aan en gooide toen de deur keihand dicht. We staarden elkaar aan en toen kwam Lucas naar me toe. We stonden naast elkaar, hand aan hand, tegen de muur. Hij wilde me net een kus geven... maar de juf kwam... *:o* (zo keek ze).."wat is dit allemaal!?" Zei ze streng. "Snel! Op je plaats! Dus...hebben jullie erover nagedacht?"; vroeg de juf kwaad. "Nee..." zei Lucas brutaal. "We hebben ge-" ze onderbrak hem. "Jane vertel jij het. En normaal a.u.b."; zei ze. "Nou oke. Hij heeft gelijk. We wilden net gaan ku-" "sssttt!!"; zei Lucas achter me. "Ik bedoel ja. We hebben nagedacht mevrouw. En we zullen het niet meer doen hoor."; zei ik zacht. De les ging verder. Het leek wel een eeuwigheid tot het afgelopen was...
"Maaam!! Paaap!! Waar zijn jullie!? Ben thuis!:"; schreeuwde ik door het hele huis. "We zijn hier schat! In de woonkamer!"; riep mijn vader hard. "Oh mooi want ik heb echt heel groot nieuws! Ik heb.. verkering..met Lucas!"; zei ik heel blij. Mijn moeder stond op en we stonden hand aan hand rondjes te springen, terwijl mijn vader nog chagrijnig op de bank zat te kijken. "En weet je? We hebben ook gezoend!"; zei ik spingend. "Wat!!??"; zei mijn vader en stond heel boos op. "Luister dametje als je maar nie-" "Ach Mark! Begin je nou alweer!?"; zei mijn moeder kwaad. "Ja maar..maar.. er word ook echt NOOIT naar me geluisterd hè in dit huis."; zei hij en liep naar de keuken. Ik keek mijn moeder nog eens vrolijk aan sprongen verder. Maar we stopten ineens en m'n moeder begon me serieus aan te kijken. "Wat is er mam?"; vroeg ik. "Ga eens zitten Jane. Luister... ik en je vader hebben eens samen overlegd en besloten dat je toch door een van ons gebeten moet worden."; zei ze spijtig. "Wat!? Maar waaro-" voor dat ik het wist beet m'n moeder me al en veranderde me in en vampier. Ik werd duizelig en wist niet wat ik moest doen. Ze was klaar en zei... "sorry jane het MOEST gewoon. Want we wilden je niet zien dood gaan, onze enige kind, terwijl wij eeuwig door zouden leven als vampier. snap je me? Daarom d-dus."; zei ze terwijl ze bang was op mijn reactie. Ik keek haar even aan en toen naam mijn beet. En toen naar haar en weer naar mijn beet. "Oooh nee!! En nu?"; zei ik verdrietig.
LEES OOK MIJN ANDERE DELEN! :)) BEDANKT, EN ER KOMT MEER! :))
