Çoğu kez korkularımızın üstüne gitmemiz gerekir , bazen isteyerek bazense koşullar bunu gerektirir.
Bügün korkularımızı tetiklemek için iyi bir gün.
........
Gelen mesaja baktı gözlerinde telaş belirdi yavaşça arkasına baktı gözleri büyümüştü...
Merak ettim arkama baktığımda bir kız bize sert bir şekilde bakıyordu ve ellerini uzatmıştı.Anlamsız bir hal içerisindeydi.Ayağa kalktık .
Geriye doğru bi kaç adım attı, bende takip ettim. Ancak yamaca yakındık bi adım daha atsak denizi boylardık çok yuksekti . Olur olmadık bir korku içimi kararti.Görkem yüksek sesle:
" Yapma Ateş" dedi.
Ateş mi Ateş diye kız ismimi olurmuş.
Görkem fısıldadı
" Simdi soru sormadan geriye bir adım atıyoruz dedi"
Sormaya fırsat vermeden birden geriye doğru çekti.Ah düşüyoruz. Kolunu kayakliklarin uzerinde tuttgm gbi hala sım sıkı tutuyordum.
Bi kaç saniye içerisinde denize düşmüştük .Yuzmeyi biliyodum ama korkuyla çırpınmaya başladım ...Gözümün onu kararmaya başlıyodu. Görkem beni belimden kavradı.Artık tamamen kararmıştı.
Gözlerimi açtığımda tanımadık bir yuzle karşılaştım.
" görkem , dolunay uyandi. Acele etsen iyi olur çenesi düşük biri soru soracaktır ve cevapliyacağımı sende biliyorsun"
Sanırım telefonla konuşuyordu.Her neyse neredeydim ben.
" sen kimsin neredeyim ben ve bana ne oldu." dedim
" ben Görkemin kardeşi .
Görkem seni bize getirdi . Sanırım boğulacakmistin."
" Görkem nerede"
" çok konuşuyosun sanki...açmısın veya başka bir şeye ihtiyacın varmı"
" telefon"
Saat geç olmuştu hava kararmıştı bile babama haber vermeliydim.
" olmaz , Görkemi bekliyeceğiz. "
" babama haber vermem lazım, beni merak etmiş olabilir"
" merak etmiyecek , Görkem halletti"
" nasıl"
" uyumalısın. Görkem gelince seni uyandırırım" deyip odadan çıktı.
Nasıl halletmişti. Yada o kız kimdi . Yoksa vazgeçemeyen eski sevgilimi... Sorular şüpeler içimi kemiriyordu. Hemen gelse ve sorularımı cevaplasa ne iyi olurdu.
Yataktan kalkıp odayı incelemeye başladım . herşey oldukça eski duruyordu. Kapağında hiç birşey yazmayan bir kitap dikkatimi çekti kitabı almak için elimi uzattım.
" başkalarının eşyalarını karıştırmaman konusunda sana kimse birşey demedimi."
Bu Görkemin kardeşi mete .çok utanmıştım yavaşça meteye doğru döndüm.
" özür dilerim sadece canım sıkıldı biraz bakınmak istedim"
Birden kapinin sertçe çarptığını duydum.Basamaklardan gelen ayak sesleri korku filminden çalınmış gibiydi. Kapı açıldı Görkemdi.
" Bu kızı eve getirmemeliydin" dedi mete ve odadan hizlica cikti.
" sanırım benden hoşlanmadi." dedim
" ımmmm hayir o kimseden hoşlanmaz " dedi başıyla onaylıyarak.
" pekala , sanırım bana anlatman gereken bazı şeyler var" dememle suratını buruşturması bir oldu.
" belki sonra" dedi. Yata uzandım. Neler dönüyodu burda.
Görkemda yanıma uzandı yüzümde nefesini hissedebiliyordum.Aklımdaki bütün sorular uçup gitmişti.
