Unutup bi adım atmak , bazen iyiye götürebilir.
...............
....Görkemden....
Kulubeye gelmesini istedim, Geldide. Sarıldı, anlatmalıydım onu kaybetmek istemiyodum.
Belinden sıkıca kavradım.
" Neler oldu o gün,benim kafam çok karıştı neden böyle bi şey yaptin ki çok merak ettim seni"
Dedi.
Anlatmaya basladim.
"O gün ates bize cok yaklaşmıştı bu yuzden burdan gitmem gerekti...
Ailemizin üzerinde gizemli bi lanet var.Ateş bu laneti tetikleyip bizi donuşturebilecek soydan geliyo.Bizler insanlığımızı omrumuzu bırakıp sonsuzluğa hapsediliyoruz.Biz normal insanlar gibi yaşamak istiyoruz. Bu yuzden dikkatli olmalıyız. Artık sende biliyosun , senden beni anlamanı gercekleri bilerek beni secmeni istiyorum."
Sadece bakıyodu . Hiç bisey demeden . Suratında anlamsız bi ifade vardi.
" siz delirmiş olmalısınız buna çocuklar bile inanmaz,ben sizi daha fazla dinlemicem." dedi ve hizla kulubeden uzaklaşti
Ormanlıga dogru gidiyodu takip ettim. Hizli admlri yavasladi birden yere yığıldı.Hemen kucaklayıp eve, odama cikardim.
Cok masumdu , anlatmakla hatamı yapmıştım acaba...
Dolunaydan.......
O gun anlamsız bi okadarda guzeldi.
Hic eve gitmek istemiyorum hep görkemin yaninda olmak nasıl yasadgni nasl oldugunu gormek , daha iyi tanımak her aninda yanında olmak istiyorum. Peki dediği seyler ne olacakti.Simdilik o kısmı geride bırakıp normal olmaliyiz her seyin gerisinde.
...............
Telefonum israrla caliyodu . İnat etcem acmicam , ana arayan kisi her kikse benden inat cikti. Telefona uzandim arayan numaraya baktim Meteydi. Ben onun numarasini kaydetmemistim ki. Kendi kaydetmis olmali. Actim.
"Dolunay , derhal bize geliyosun kimseyle göz teması kurmuyosun. Olabildiğince hızlı geliyosun . Soru sorma ve hemen burada ol."
Sesi oldukca duygusuz ve bi o kadar sertti. Bana olan tavri çok soğuktu bakışları itici . O gercek bi insan değildi gibi yoksa o.....
Derhal evden ciktim. kısa sürede varmistim.
Hayatım allak bullak olmustu . Yanlış mı yapıyodum .
Burdan belkide uzaklaşmalıydım. Ama Görkemi seviyodum ve bazı şeyleri göze almalıydı.
Kapıyı tıklattım mete acti. Kafasıyla iceriyi gsterdi. Cok soguk bi tip. İceriye girdim. Gözlerim görkemi aradi , sanırım yoktu..
"Beni buraya neden cagırdın."
" Görkem yok "
" Bunu anlayabildim yani yok iste ... Sorun ne"
" sımarıklık yapıp zekı kız moduna girme. Görkem yok kayıp bi nevi"
" nasıl yanı"
" anlayışını..."
" bu ailenin terbiyeli olduğnu sanıyodum"
" ne ailesinden bahsediyosun sen , ortada bi ailemi var sence "
İki kardeşlerdi annelri bsbaları olmustü sanırım. Simdi bişey deyip canını sıkmak istemedim ve esas konuya dönmek istedim.
" Görkem diyoduk"
" Ateşin bu iste bi parmagı vardır kesin "
" Kimseyle göz teması kurmamami bu yuzden mi istedin"
" Yok aşık olma diye istedim . Sevince cok salak oluyosunuzda"
Şaka yaparken bile cittiliğini bozmuyodu.
" uff dalgaya vurmasana , nolmuş olabikir"
" bilmiyorum, ama.."
Sozunu bitiremeden kapı tıklatıldı.
" Ben kapıy bakıp dönerim , mümkünse eşyaları karıştırma"
Bu çocuk gerçekten sinir bozucuydu.
Pek misafir sevmeyen biriydi ancak kapıyı çalan kişiyi iceriye davet etmişti sanırım .sesler git gide yaklaşıyordu. Gelen kişi Görkemdi. Endişeliydi.
" Dolunay??? Senin ne işin var bu saatte burada."
Saaten pek haberim yoktu sanırım hava kararmıştı. Olan biteni öğrenmeden gitmiyecektim.Hızlı davranıp banama mesaj attım- bu gece okuldan arkadaşım melislerde kalcam - pek sanmıyodum ama bi digerini atmayı ihmal etmedim- merak etme beni baba.
Bu mesajdan sonra kendimi davet ettirmem gerekecekti.
" Neler oldu anlatmaya başla istersen , neredeydin?"merakli bi sekilde sordum.Dahada sormaya niyetliyken Mete sozumu kesti.
" Bu kızı neden seviyosun ki görduğun gibi sıradan sorular soruyo , belliki anlattikların umrunda değil hala basit düşünüyo .Belkide seni çagrmamalıydım ha Dolunay ".
" itici şey"
" sus , dinle ve anla....pek yapabilecegini sanmıyorum ama neyse"
Tattışmamız uzamadan görkem araya girdi.
" çocukça tartışmanızdan daha önemli şeyler var "
Mete " mesela?"
"Ardarda işlenen benzer cinayetler"
Bi dakka bi dakka cinayetmi tm yanide bizi niye ilgilendiryo zaten yeterince sorunlarımız vardı.
" bizi ilgilendiren kısma geçsen" dedi mete sandalyeyi ters cevirip oturarak.
" şöyle söyleyim kardeşim , türümüzün bize verdiği tepki bu."
Anlamakta yine güçlük cekiyodum.
" şimdilik birşey yapamazsınız siz ikiniz . Ben dikkat cemmeden elimden geleni yaparım." dedi mete
Bu cocuk bizi hep dışlıyodu . Bide benim anlamıyacagım şekilde anlaşıyolar galiba. Ben nereye kayboldugunu ogrene.edim hala fakat konu coktan kapandi Mete odasına gitti. Bende bazi şeyleri zamana bırakmıştım.
" çok geç oldu , ben seni bırakyım"
" bugün burada, yaninda kalcam"
" peki"
Olayları anlıyamıyodum kafam cok karışıyo. Koltuğa uzandım bişey yapmadanda yorulmayı başarıyodum.
Görkem gözuyle yana kaymamı söyledi. Sohbet etmyi planlıyodum ama çoktan uykuya yenik düşmüştüm. Sabah uyanınca bunu anlamak kotü olmuştu. Mete uyanmamıştı sanırım. Görkem altımda ezılerek uyyodu biraz izlemek istedim.Ama hemencecik uyandi.
" günaydin"dedim kocaman gülümsememle.
" günaydın uykucu "
Birazcık uyudum diye uykucu olunmaz ki . ama hamlı galiba her konuscamız zamNı uykuya kaptırıyodum .
Metenin sesı gelıyodu.
" evde zaten yatak yok tm yatak olmadığı gibi bi tane koltuk var"
" bu cocuk niye boyle ya" diye sikayet ederkn metenin dedigi cumle karşısında şaşkın baka kaldım.
O dönüşmeye başlamış.
Peki neye????
