10.Bölüm

85 4 0
                                    

-1 YIL SONRA-
Poyraz'ın peşinden koşarken taşa takılıp düşmemle Güney'in anırması bütün sokağı inletti.Poyraz İdil ve Fırat'ın tatlış oğullarıydı.Sarışın mavi gözlüydü.Ne İdil'e nede Fırat'a benziyodu.Herkes bana benzetiyodu zaten benziyodu.Yerden kendim kalktım hiç bi yerime bişey olmamıştı.Çünkü heryer kardı.Kış mevsimini çok seviyodum.İdil Poyraz'ı kucağına aldı ve "Hadi eve çıkalım çok soğuk çocuk hasta olcak" Fırat"Tamam hayatım hadi" Mutlu bi evlilikleri vardı.Bende mutluydum onlar böyle oldukları için.Eve girdiğimizde botlarımı ve montumu çıkarıp mutfağa koştum kahve yapacaktım.Suyu ısıtmaya başladım.O ısınana kadar telefonumu elime aldım ve ne bir mesaj ne bir arama vardı ne bekliyordum ki ben hep yanlızdım.Hiç arkadaşım olmadı hiç sevgilim olmadı.Ama yanlızlığı seviyordum.Su ısındığında telefonumu pantalonumun cebine koydum ve kahvemi yaptım.Yukarı odama çıkıp elime bir kitap aldım.Yatağıma uzandım ve kitabımı okumaya başladım.Benim tek arkadaşım kitaplarımdı.Onlar bana iyi geliyordu...

GeceHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin