Tahminimce boş bir fabrikanın içindeydik.Tam ortada ellerim ve ayaklarım bağlı bir şekilde sandalyede oturuyordum.Eterden olacak ki başım hala biraz dönüyordu.Yanımda bir adamın beklediğini gördüm.Çok korkuyordum.Kaçma şansım neredeyse yoktu.Hadi kaçtım diyelim bu elbise ve topuklu ayakkabılarla beni hemen yakalarlardı.Sonra fabrikanın koca kapısın büyük bir gürültüyle açıldı.Yanımdaki adam ayağa fırlayarak;
-Hoşgeldiniz Selim bey dedi.
-Hoşbulduk,hoşbulduk..dedi, umursamaz bir tavırla.Yanındaki diğer iki adamın elinde poşetler vardı.Selim denen adam el işareti yapınca poşettekileri çıkardılar yemek vardı.Filmlerdekinin aksine
"Senin getirdiğin yemeği yemeyeceğim pis adam"diyemeyecektim çünkü çok açtım.Ahh annemin de en mutlu gününü mahvetmiştim.Şimdi deli gibi beni arıyorlardır diye düşünceler içinde boğuşurken,Selim denen adamın telefonu çaldı.
-Alo
-...
-Evet.Ben Selim Esenler.
-...
Nee Esenler mi??Ben bu soyismi nereden hatırlıyordum ki?
Tabii ya Çakıl! Çakıl ESENLER.Aman Allahım yoksa beni kaçıran adam Çakıl'ın babasımıydı?Yani Çakıl mı beni kaçırtmıştı.Ne aptalca bir düşünce.Hem bu adamın Çakıl'ın demesiyle iş yapması olanaksızdı.E o zaman beni niye kaçırmışlardı.
Ağzım bantlı değildi.Galiba bağırsada kimse duymaz düşüncesindeydiler.Soru sormaya başladım:
-Beni niye kaçırdınız?
Ses yok!
Biraz kızmış gibi yaparak tekrar:
-Beni niye kaçırdınız dedim.
Selim denen adam yanıma gelerek
-Merak etme sana zarar vermeyeceğiz,bizim işimiz BABANLA!!!
Medyada Esila'nın elbisesi
ŞİMDİ OKUDUĞUN
LÜZUMSUZ
ChickLitBir baba kız hikayesi.Aşk,fazlasıyla dram ve entrikalardan sıyrılabilmek için çabalayan ,hayatta hiç bir şekilde kendini ömemsemeyen bir kız...
