Hiç mi çıkarı yok? Artık çok mu geç olmuyorsa olmuyormu? İmkansıza mı takılıp gitmişiz? O zaman acımızsa içimizde dışarıya hiçbirşekilde farkettirmeden yıkılıcaz. Ele susup içimize konuşucaz. Ağlıyacak mıyız? Varsa kaderde bu da yaşanır. Yastık ıslanıcak mı? Islansın belki içimizdeki uslanmayanlara merhem olur. Bitmez ama rahatlarız. O gecelerin ardından elbet güneşli bir sabaha uyanırız ama dediğim gibi zamanla biraz sabır istiyorum bu durum da sizlerden. Zor ama sıkıcaz dişimizi ,güzel günleri düşünün ,ulaşılabilecek hayaller kurun ,ilerdeki mutlu günleri düşünün sonra derin nefes kalkıp soğuk bir duş sizi kendinize getirir. Yıpratmayın kendinizi
