MÜHÜR

Bölüm 6

♦HATIRLATMA♦

Merdivenden yukarıya çıktım. Terastan geçerken küçük bir kapı dikkatimi çekti etrafta kimse yoktu kapıya yaklaştığımda merak duygum fazla bastırdı ve kapıyı açmaya denedim ama kapı kilitliydi pencerenin aralıkların bakınmaya başladım .

Tül perdenin ardından duvarda asılı bir fotoğraf gözüme çarptı .Fotoğrafa dikkatlice baktıktan sonra işte ben orada öylece dondum kaldım ..

BÖLÜM 6

Bu fotoğraf annemin gençlik fotoğrafı .. Kimliğinde olan fotoğrafı idi sanırım 18 li halleri. 

Hiç unutmam babamla evlenecekleri sıra çekilmiş. O kadar şaşkınmış ki bir anlık halimdir diye anlatırdı benim canım annem .

Merak duygum iyice bastırdı ama kapı kilitliydi . Bu odayla sonra ilgilenecektim şimdi ablamın yanına gitmeliydim.

Odaya girdiğimde ablam uyuyordu yanında da geçen yaz yüzme olimpiyatlarında çekildiğimiz foto annem,ablam ve ben işte biz bu kadardık benim hayatım boyunca ailem bu resimdi. Ne dedeler, nineler hatta babamdan bile oluşmuyordu bu resim sadece annem ve ablam .

Saçını yavaşca okşadım bir an irkildi.

Abla boynun ağrıyacak dedim. Uyku sersemi bir şeyler geveledi daha sonra yanından ayrıldım tam kapıdan çıkacakken

'Defne' dedi arkama döndüm o sırada ablamda yataktan kalktı ve bana doğru yaklaşmaya başladı.

Yanıma geldi .Gözlerinde ki damarlar sayılacak gibiydi kanla kaplanmıştı.

Ağlamıştı hemen ellerimizi ayırıp ablamın yüzünde birleştirdim.

'Ne oldu abla' dedim kafanı sağa sola salladı bir şey olmadı dercesine ben ise yüksek çıkan sesimle

'O kadınla adam mı bir sey dedi' dedim.

Ablam ise hemen onları korumaya geçti.

'Saçmalama onlar hiç bir şey demedi'

'Tabi demezler sen onların biricik torunlarısın'

'Defne zırvalamayı kes gel otur şuraya' dedi.

Elimden tuttu ve odanın köşesinde bulunan koltuğa oturttu.

'Ne oldu anlatsana' dedim.

Elimi tekrar tutup dizinin üstüne koydu.

'Bak yarın annemizin vefatının 3. günü hayır yapmak lazım' dedi. Tam ağzımı araladım laf söyleyecekken   'Kesmede dinle ufaklık' dedi.

'Bunu babamla konuştuk yarın eve kadınlar gelecek Yasin okunacak ardından yemek verilecek' dedi.

Kaşlarımı kaldırıp 'vayy anası be bu kadar insan mıydı onlar' dedim ablam ise göz devirip devam etti.

'Ama bu hayrın annem için yapılıcağını kimse bilmeyecek' dedi.

Bunu der demez ayağa fırladım ' zaten onlardan da bu beklenir hayır kabul etmem ya annemin hayrını da mı gizli saklı yapacağız yok artık' dedim.

Ablamda ayaga kalktı gözlerini bana dikip 'Benim işlerime karışma annemin ruhu için zaten burada önemli olan birilerinin bilmesi değil ki' dedi

Bende 'saçmalıyorsun abla'dedim. Ablam tekrar koltuğa oturup

'sen karışma işlerime yeter 'dedi ben son kez ablama bakıp o dadan çıktım.

Kafayı yemiş bu ya salak salak işler yapıyor. Neyse odama girdim geceliklerimi alıp giyindim.

Yatağa girdim çekmeceden telefonumu alıp gelen mesajlara baktım.