The Broken Goddess

BG - Zhieks Promise

Sabrina POV

LUNGKOT at AWA!

ang dalawang bagay na nararamdaman ko ngayong sa nakikita ko. . .

sa sinasapit ng kapatid at ng dalawang kaibigan ko. . .

bakit ba nauwi sa ganito?

bakit sobrang pahirap ang dinaranas nila?

Wala naman silang ginawa kundi ang magmahal!

sigh. . . . .

umalis muna ako sa hospital, kaylangan kong makapag isip kahit konte. . .

At napadpad ako sa isang park. . .

Gabi narin kaya wala ng masyadong tao. . .

Umupo ako sa isang swing at tumingin sa mga dagat. . .

sigh. . . .

bakit feeling ko kasalanan ko lahat? Feeling ko ako dapat ang umayos ng lahat? Feeling ko ako dapat sisihin? . . . .

Napapikit ako kasi mukhang tutulo na naman mga luha ko!

im sorry rea. . . .

Wala man lang akong magawa para mapawi lahat ng sakit na nararamdaman mo!

Wala akong kwentang kapatid!

Sana dapat hindi ako pumayag sa disisyon ni gerald non! Sana. . Sana!

at tuluyan na ngang bumagsak ang mga luha sa mga mata ko!

pero!

Hindi dapat to! Dapat ipakita ko kay rea ang matatag na ako!

Dapat maging matatag din sya!

Kaylangan sya ni gerald kaya dapat maging matapang sya!

Agad ko namang pinunasan ang mga luha na nasa mata ko. . .

'kakayanin natin to!' bulong ko sa sarili ko

'unnie. . . . '

napalingon ako sa batang pamilyar ang boses. . .

At hindi nga ako nagkamali si fhara nga kasama si dylan. . .

'unnie. . 'tawag nya ulit. . .

Dati sabik na sabik ako sa mga boses nya. . .gustong gusto ko na tinatawag nya ako. . .

'unnie. .' tawag nya ulit at humakbang papalapit sakin. . .

Kaya napa atras ako

'unnie. . ' tawag nya ulit

*FLASHBACK*

'mama isama nyo na ko plz!' papupumilit ko kay mama habang kinukuha nya lahat ng gamit nya

'sab intindihin mo ako! Kaylangan kong gawin to!' sagot ni mama

'mama, mama, mama, promise po hindi napo ako magiging pasaway! Mama isama nyo lang ako! Aalagaan ko rin ang magiging kapatid ko!' sabi ko kay mama habang umiiyak ako

nakita ko naman na bumuntong hininga si mama tsaka humarap sakin. . .

'sab kaylangan kong gawin to! kaylangan nating mag hiwalay! Dahil pag magkasama tayo magkakasakitan lang tayo! Sumama kana sa papa mo!' sabi nya

'pero mama!*sob* ayoko kay papa*sob* at sabi mo. . . ' sagot ko habang umiiyak parin

'nag sisinungaling lang ako non! Mahal ka ng papa mo! Kung meron mang tanging taong nagmahal sayo yun ang papa mo!' sagot ni mama

hindi ako umimik umiyak lang ako ng umiyak at humawak sa pantalon ni mama

'sab! Mag kakaroön na ako ng sariling pamilya! At ito! Itong nasa pupunan ko, sya lang ang itinuturing kong anak! Kaya sab mag hanap kana ng ibang magmamahal sayo!' pagkatapos sabihin ni mama yun tinulak nya ako , kya natumba ako at nag madali na syang lumabas

sa sobrang sakit na nararamdaman ko hindi ako nakatayo agad, at napaisip sa sinabi ni mama. . .

Pero ilang minutong nakalipas biglang pumasok sa isip ko na kung hindi ko hahabulin ang mama ko mawawalan na ako ng mama habang buhay!

kaya tumakbo agad ako palabas ng bahay. . .

'mama! Mama wag nyo kong iwan!' sigaw ko

*BUGGZzZhHhZz*

end of flashback. . . .

'ahH O_O!' bigla kong nasabi nung bumalik na ako sa katinuan at napatingin nalang ako kay fhara

'unnie kwencha. . . ' sabi nya habang papalapit sakin

'WAG KANG LALAPIT SAKIN! WAG KANG LALAPIT SAKIN! >\\\<' sigaw ko at napatakbo paalis

ayokong makita sya!

Ayokong makita sya!

Takbo lang ako ng takbo!

Ang bigat bigat ng nararamdaman ko ang sakit sakit!

ito yung kaylangan ko!

Ang takbuhan silang lahat!

takbo lang ako ng takbo hanggang sa mabangga ko ang isang mama at bigla nalang akong niyakap

Zhiek POV

'INIWAN NYA AKO! *sob* iniwan nya ako non para sa magiging anak nya *sob* iniwan nya ako dahil hindi nya ako mahal! *sob* iniwan nya ko dahil kahit kaylan di nya tanggap na anak nya ko! *sob* iniwan nya ko!' iyak ni sab habang pinapalo nya ang dibdib ko, kaya niyayapkap ko nalang sya ng mahigpit at sinasapo ang likod , para kahit pano mabawasan ang sakit na nararamdaman nya

'hindi nya ako mahal! Hindi kaylan man! *sob* lagi nya akong sinasaktan! *sob* ang sama nyang mama! *sob* ang samasama nya!' tuloy parin na iyak ni sab, hindi ako nagsasalita hinahayaan ko lang syang ilabas lahat ng sakit na nararamadaman nya, hanggang sa naramdaman kong yumakap narin sya sakin

'pero kahit ganon. . .di ko magawang kamuhian sya! Kahit sobrang sakit na. . .mahal ko parin sya. . . ' sabi nya at umiyak ulit,

'mahal karin nya sab. . . ' sagot ko na kinabigla nya, at napatingin sakin

'sinungaling ka! Nagsisinungaling ka!' sigaw nya sakin

'no sab, please listen to me!' sabi ko sabay hawak sa kamay nya

'ayoko ng makinig pa sa kasinungalingan ninyong lahat!' sigaw nya

'sab please just listen to me!' sabi ko at niyakap sya ng mahigpit para di sya makagalaw

'im sorry if i lie , akala ko non yun ang makakabuti sayo, akala ko nun yun ang makakapagpasaya sayo, im sorry. . .im sorry sab. . ' sabi ko at pagkatapos kong sabihin yon natahimik na kaming pareho at yumayakap parin ako sakanya habang nakatayo lang sya at nag papahupa ng iyak nya. . .

humarap ako sakanya. . .

'ill promise that i will never leave you again. . . ' sabi ko sabay pahid ng luha sa pisngi nya at halik sa noo nya. . .

'and i promise to love you forever' sabi ko at sabay yakap sakanya ulit. . .