ALDEN'S POV
Pagkahatid ko kay Marian sa kanila ay napagpasyahan kong bumalik pa ng Shakeys ng biglang nagring ang phone ko.
"Napatawag ka dad"-ako-
"Umuwi ka muna dito sa bahay"-dad-
Ano kayang nangyari? Dumiretso na ako pauwi at tinext ko na lang sina Maine na hindi na ako makakabalik. Pagkabukas ko ng pinto ng kwarto ni mommy ay tumakbo ako palapit sa kanya.
"Alden, hindi na kinaya ng mommy mo. Hirap na hirap na daw siya kaya pumayag na akong magpahinga na siya"-dad-
"Mommy, bakit hindi mo ako hinintay?"-ako-
Nag-iiyak lang ako at inayos na ni daddy ang burol ni mommy.
"Anak, tanggapin mo na wala na ang mommy mo"-dad-
"Dad ang hirap eh"-iyak ko-
"Kapag nakita ka ng mommy mo ngayon malulungkot yun"-dad-
Ang hirap kasing tanggapin na wala na ang taong mahal mo sa iyong piling :(
MAINE'S POV
Nasa cafeteria pa rin kami ng mapagpasyahan na naming umuwi na.
**rrrrrrriiiiinnnggg**
"O Alden, anong balita?"-ako-
"Wala na si mommy. Iniwan na niya kami"-Alden-
"Sige pupunta kami dyan"-ako-
Pagkababa ko ng phone ay nagsalita si Rodel.
"I'm sorry Maine pero hindi muna ako makakasama sa inyo. Next time na lang"-Rodel-
"Sige. Pupunta na kami sa bahay nina Alden"-ako-
Pagkadating namin sa bahay nina Alden ay maraming tao.
"Alden, anong nangyari?"-Inna-
"Hindi na kinaya ni mommy ang cancer niya"-naluluhang sabi ni Alden-
Niyakap ko si Alden at tuloy pa rin siya sa kanyang pag-iyak.
"Wag ka na umiyak. Malulungkot mommy mo pag nakita ka nyang ganyan"-ako-
Nilapitan namin ang kabaong ni tita at talagang sobrang payat na niya.
-------------
Kawawa naman si Alden.
Pati ako naiiyak sa part na 'to eh :(
Vote and comment lang po!!
