MAINE'S POV
1 week ng nakaburol ang mama ni Alden at bukas na ito ililibing. Sa isang linggong lumipas ay malungkot at balisa pa rin si Alden. Naiintindihan ko naman siya.
"Alden naman, kumain ka na"-Inna-
"Wala pa rin akong gana eh"-Alden-
"Kumain ka na. Sige ka magtatampo sayo mommy mo pag di ka kumain"-ako-
"Kailangan mong maging malakas Alden"-Inna-
"Oo na. Sige na. Kahit wala akong ganang kumain pipilitin ko pa rin"-Alden-
Sabay kaming kumain ng magsalita si tito.
"O nasan si Marian? Hindi siya nadaan dito ah"-tito-
"Tawagan ko po siya"-Alden-
Habang tinatawagan ni Alden si Marian ay tuloy pa rin kami ni Inna sa pagkain. Nakakapagod yung tumulong sa pag-aasikaso sa burol ni tita pero worth it naman kasi nakakatulong kami.
"Dad nakapatay phone niya eh"-Alden-
"Ay sige hayaan mo na. Baka busy"-tito-
"Puntahan ko na lang po siya sa bahay nila"-Alden-
"Samahan na kita"-ako-
"Sige"-Alden-
"Tito babalik kami agad. Inna ikaw muna bahalang tumulong dito ha"-ako-
ALDEN'S POV
Nakarating na kami ni Maine dito sa bahay nina Marian. Katok kami ng katok pero walang lumalabas sa bahay. May lalaking lumapit sa amin.
"Wala pong tao dyan"-lalaki-
"Alam niyo po ba kung saan nagpunta ang nakatira dito?"-ako-
"Last week pa sila umalis. May dalang mga bag. Isang babae at lalaki ang lumabas ng bahay na yan bago sila tuluyang umalis"-lalaki-
"Salamat sa impormasyon"-ako-
Nang makaalis na ang lalaki at bumalik na kami ni Maine sa bahay.
"San naman kaya pupunta si Marian? Sino kaya yung lalaking kasama niya?"-Maine-
"Malalaman natin yan pagbalik niya"-ako-
----------------------
Ayos ba ang chapter na ito?
Vote and comment po!!!!!
