"Sweet Disaster"

Κεφάλαιο 15ο

Damien's P.O.V

Εδώ και περίπου ενα τέταρτο ψάχνω απεγνωσμένα την Adria αλλα μεσα σε αυτο το χαμό ειναι σχεδόν αδύνατο να την βρω για να της ευχηθώ. Ποτε δεν μπορουσα να φανταστώ οτι η Adria ειχε ενα τόσο μεγαλο σπιτι...Εννοω, οτι την ειχα στο μυαλό μου σαν ενα κορίτσι που δουλεύει για να μαζέψει κάποια χρήματα..Απο οτι φαινεται βγαινω λάθος για ακόμη μια φορα! Περνάω ανάμεσα απο αγορια και κορίτσια απο την δουλεια και απο όλα τα τμήματα που χορεύουν στον ρυθμό της μουσικής για την οποια φροντίζει ο Alex, απο το τμήμα ερευνών σαν και εμενα. Ειναι πολυ ψώνιο ο τύπος αλλα δεν δίνω δεκάρα!  Προχωράω ενώ ταυτόχρονα συγκρούομαι με διάφορους...Μα πόσους εχει καλέσει τελος παντων η Adria; Δεν την ειχα για τόσο δημοφιλή/γνωστή στην εταιρεία...Εγω και οι εκτιμήσεις μου προσβάλλονται για αλλη μια φορα, ενώ αρχίζω να την εντοπίζω να μιλα με μια κοπέλα με ενα Μπορντό φορεμα και γυρισμένη πλάτη. Θα ορκιζομουν οτι την ηξερα αλλα οχι, δεν θα πέσω στην παγίδα να ξαναπώ ηλιθιότητα. Τωρα πια βλεπω ξεκάθαρα την Adria παρα τον καπνό που προέρχεται απο το τσιγάρο του τύπου που κάθεται μπροστα μου. Τι κανω εδώ εγω; Ποσο ηλίθια κίνηση που ήρθα και που την άφησα να με πείσει.

- Adriaaa!
Της φωνάζω και την βλεπω να γυρνά μαζι με την κοπέλα με την οποια μιλούσε πριν. Οταν αντικρίζω το πρόσωπο της παγώνω. Ειναι απο τις λίγες φορές έως και η πρωτη που χαίρομαι που την βλεπω παρόλο που η έκφραση της δεν δηλώνει το ίδιο για εμενα. Ηξερα οτι θα ειναι εδώ, η το υποψιαζόμουν τελος παντων. Τωρα που επιβεβαιώθηκα το μονο σίγουρο ειναι οτι δεν θα κουνηθώ απο εδώ. Ειναι μια πολυ βολική ευκαιρία η σημερινή.
Πλησιάζω την Adria ενώ βλεπω την Rose να της ψιθυρίζει κατι και αμέσως μετα να χάνεται μεσα στον κόσμο! Προχωράω προς την Adria και την αγκαλιάζω για αλλη μια φορα για να της ευχηθώ.

- Μην χάνεσαι αλλη φορα! Ξέρεις πόση ωρα σε ψάχνω;

- Ειχα βγει έξω για να παρω την..την Rose μωρε που περίμενε!

- Ναι την είδα...
Αυτο έλειπε να μην την έβλεπα! Θα επρεπε να ειμαι τυφλός! Ηταν τόσο όμορφη σημερα που άνετα θα ξεχνούσα οτι ειναι εχθρός! Τα μαλλιά της, της πήγαιναν τρομερά πισω και η λεπτή γραμμή στα μάτια της, τόνιζε ολο και περισσοτερο το υπέροχο κάστανο-μελι χρωμα τους...

- Damien...σου μιλαω

Βλεπω την Adria να κουνάει τα χέρια της μπροστα μου.

- Τι μου είπες; Αφαιρέθηκα!

- Λεωω, ποτό θέλεις;

- Ναι, άστο θα παω να παρω εγω για να χαιρετήσω και τα παιδια απο το τμήμα μας γιατι τους άλλους ειναι η πρωτη φορα που τους βλεπω!

- Οκ
Χαμογελάει στραβά και γυρνάει την πλάτη της ενώ πηγαίνει προς το μέρος στο οποιο πριν απο λιγο χάθηκε η Rosalie. Πηγαίνω προς τον πάγκο που εχει τα ποτά ενώ η Emily γνωστή μου απο την εταιρεία με ρωτάει χαμογελαστή τι θελω.

- Βότκα πορτοκαλι
Της λεω και ενώ βάζει σε ενα πλαστικό ποτήρι το ποτό με ρωτάει:

- Εσυ γιατι δεν εμφανίζεσαι συχνά..Εχω να σε δω απο την προηγούμενη εβδομάδα

- Εμ...δεν μου αρέσουν όλα αυτα..αμα δεν ηταν της Adria το πάρτυ δεν θα ερχόμουν.

- Αληθεια ε;
Με ρωτάει και η έκφραση της δηλώνει απορία

- Περίεργο...εισαι πολυ νέος για να ζεις ετσι...
Πρωτη φορα την παρατηρώ τόσο καλα την Emily! Ειναι εντυπωσιακή κοπέλα και παρα πολυ όμορφη. Τα κάστανα μαλλιά και τα πράσινα μάτια της κάνουν μια εντυπωσιακή αντίθεση με το λευκό δέρμα της..Παρόλα αυτα ειναι προκλητική σαν άτομο και για αυτο το λογο δεν εχω παρε δώσε μαζι της!
Παίρνω το ποτό μου και προσπαθώ να εντοπίσω την Rose πράγμα τρομερά δύσκολο μεσα σε αυτο το τεράστιο σπιτι! Πριν προλάβω να ψάξω καλύτερα, βλεπω ενα τσούρμο να εχει μαζευτεί πάνω απο μια κοπέλα. Η Adria φωναζει το όνομα μου και αμέσως καταλαβαίνω για πια κοπέλα προκειται...Γαμωτο! Τρέχω χωρίς να καταλάβω τον λογο και την βλεπω ξαπλωμένη στο πάτωμα με ενα σωρό αγορια και κορίτσια απο πάνω της. Τους σπρώχνω όλους και ανοίγω λιγο χώρο για να παρει αέρα. Ποσο παιζει να ήπιε η ανεγκέφαλη; Την παίρνω αγκαλιά και η Adria μου δείχνει το δρόμο για ενα δωμάτιο που μπορω να την αφήσω να ξαπλώσει. Ειναι ξεκάθαρο οτι η κοπέλα τα εχει χαςει τελείως. Εχω καταντήσει νοσοκόμα για χαρη της...Γιατι τα κανω όλα αυτα γαμωτο; Γιατι την βοηθάω ενώ επρεπε να κανω το αντίθετο; Ανοίγω την πόρτα του δωματίου και αντικρίζω ενα ημιδιπλο κρεβάτι με ενα κομοδίνο διπλα του. Πρέπει να ειναι ο ξενώνας! Την ακουμπώ όσο το δυνατό πιο απαλά στο κρεβάτι και βάζω το μαξιλάρι κατω απο το κεφάλι της ενώ συμμαζεύω τα ατίθασα μαλλιά της και βάζω μερικές τούφες πισω απο το αυτί της. Επιβεβαιώνομαι οτι όλα ειναι ενταξει και σηκώνομαι απο το κρεβάτι που καθόμουν προηγουμένως, ενώ κατευθύνομαι προς την πόρτα με σκοπό να φυγω απο το δωμάτιο.

- "Damien...."

End of Damien's P.O.V