Annem ile babam bugün alışverişe çıkacak ve bende kardeşime bakacağım. Bu çocukla ilgilenmek çok zor. Ama sonuçta kardeşim. Atsan atılmaz satsan satılmaz.
"Anneciğim biz çıkıyoruz. Kapıyı kimseye açma, ocaktan uzak dur, kardeşine ve kendine iyi bak biz birkaç saate geliriz"
" Tamam anne merak etme."
Ahh bu annelerin şu uyarıları yok mu..
"Babacığım benden istediğin birşey var mı? Ne almamı istersin sana?"
"Hiç birşey istemiyorum babam. Teşekkür ederim,sadece dikkatli kullan arabayı tamam mı?"
"Merak etme aşkım benim hadi görüşürüz" diyerek sarıldı.
Akşam oldu hala gelmediler. Çok merak ediyorum acaba birşey mi oldu ya. Allahım ne olur birşey olmasın. Nolur.
"Abla benim uykum geldi"
"Tamam canım hadi uyuyalım"
Sabah olmuş. Kardeşim uyanmadan çıkayım odadan. Bahçeye çıktım. Kimsecikler yok. Normalde her bahçeye çıktığımda kahvaltı hazır olurdu. Masa bomboş. İçimi bir korku kapladı. Hemen odalarına gittim. Yatak olduğu gibi. Eve gelmemişler. Allah'ım çok korkuyorum. Ya onlara birşey olduysa? Neyse kardeşim korkmasın. Kahvaltı hazırlamam lazım. Annem ile babam da bir arkadaşında kalmışlar derim.
"Günaydın abla"
"Günaydın ablacım"
"Sen neden kahvaltı hazırlıyorsun? Annem ile babam neredeler?"
"Ablacım onlar arkadaşlarında kalmışlar,gelirler birazdan."
"Oof tamam abla"
Birkaç saat geçti. Hala gelmediler. Kardeşim Batuhan ı oyalamakta zorlanıyorum. Ben ne kadar babama düşkünsem o da anneme düşkün.
"Abla, teyzemler geldi"
"Hoşgeldiniz ama annem ile babam yok, gece gelmediler eve. Siz içeri geçin gelirler herhalde birazdan"
Teyzem ağlamaya başladı. Batuhanı kuzenlerimle parka yolladım. Teyzemi içeri aldık.
"Teyze ne oldu? Neden ağlıyorsun?"
"Gizem, annen ve baban" derken ağlamaya başladı.
"Ne oldu onlara teyze söylesene!"
"Dün eve gelirken kaza geçirmişler"
"Ne!? İyiler mi? Nasıllar? Neredeler? Beni onlara götürün lütfen!"
"Gizem, maalesef anneni kaybettik. Babanın durumu ağır yoğunbakımda"
Dünyam başıma yıkıldı. Ben napacağımı bilmiyorum. Annem ölmüş olamaz. Hayır. Doğru değil bu. Olamaz. Yalan söylüyorlar.
"Yalan söylüyorsunuz. Onlar iyi. Annem ölmedi. Bırakmaz o bizi. Babamda bırakmaz!"
Bayılmışım. Batuhanı komşuya bırakmışlar. Babamın olduğu hastaneye gelmişiz. Uyanır uyanmaz babamı sordum. Yanına gittik. Allah'ım o da ne? Babam, ne olmuş böyle. Her yanı paramparça. Yanına girdim. Elini tuttum. Baba diye seslendim. Gözlerini açtı ve
"Kızım ben sana demiştim her zaman yanında olmayacağız diye. Kendi ayaklarının üzerinde durmalısın. Oku. Kimseye muhtaç kalmadan yaşa. Allah seni iyilerle karşılaştırsın. Batuhan a ve kendine iyi bak Gizem'im. Siz artık iki kişilik bir ailesiniz. Sakın ağlama. Biliyorsun sen ağladığında bizim içimiz sızlıyor. Seni seviyorum."
Dedikten sonra kapadı gözlerini. Durdum öyle. Saatlerce yanında durdum. Nasıl dayanacağımı bilmiyorum. Batuhan' a ne diyeceğim? Ona nasıl bakacağım? Nasıl karnını doyuracağım? Ya benim okul masraflarım,nasıl okuyacağım? Ya babamın istediğini yerine getiremezsem?
