Akala ko PM yun pala GM

that AWKWARD moment

RHEIGN’s POV

Habang hinihintay ko yung bruhildang bubbles na yun, dumeretsyo na muna ako sa kitchen nila, as much as possible ayokong munang makasama si Patrick, alam niyo yung AWKWARD?

Binuksan ko yung fridge at nag hanap nang makakain, ganto kami ka close ni bubbles, feel at home lang, kinuha ko lang sa fridge yung mga chocolates niya, kami namili nito nung isang araw buti may natira pa haha, akin ka ngayon! Naalala ko naman bigla si Nathan, hm? Bakit di na nag paparamdam yun? Maitext nga mamaya.

Ay, Nathan!- ano ba naman Patrick? Do you want me to die due to heart attack, huh?- sigaw ko sa hoodlum na Patrick  na to, gulatin daw ba ako? Aish!

Napatigil naman ako sa pag hihysterical nang mapansin kong nakakunot-noong tingin sakin si Patrick.

b-bakit?-tanong ko nang hindi magbago ang tingin niya sakin? Srsly? What’s with him?

did you say Nathan? Who is that? Your guy?- sunod-sunod niyang tanong, ng naka kunot ang noo, noong una ang saya ko kasi akala ko nag seseslos siya, pero bigla na lang siyang ngumiti at inasar ako patungkol kay Nathan, again there’s a part of me na nag sabi na sana kahit man lang konting selos ay nakaramdam siya.

I sighed… mapag tripan nga to., ngumiti ako sabay sabing

hindi ko boyfriend si Nathan, but if given the chance para ma meet ko siya, magiging Masaya ako, know why? Cause even I don’t know him personally I can conclude that his a nice guy, siya yung tipo nang tao na alam kong hindi marunong mag paasa.-

hm, mukha ngang Masaya ka sa Nathan na yan, nakangiti ka pa nga eh, yiee inlove siya- biro sakin ni Patrick, somehow, theres a part of me na nasaktan, kasi I’m expecting na sasabihin niya na “hey! Hindi mo pa naman pala siya kilala, wag ka mag tiwala baka niloloko ka lang niyan.” But again, expectation ko lang yun, na unfortunately hindi na naman nangyari, it hurts.

Alam niyo yung feeling na pinagseselos mo yung taong mahal mo, pero ikaw pa din yung masasaktan in return? T_T

Finally na tapos na din si bubbles, at ngayon nga papunta na kaming tatlo sa simbahan sakto namang 4 na at mamaya na mag sisimula yung misa, naka sakay kami ngayon sa sasakyan ni Patrick nang maisipan kong itext si Nathan.

TO:Nathan

Hey, may gagawin ka ba ngayon? Let’s hang out, I’m really bored here so if you’re not busy?

After a minute….

10 minutes…

Okay walang reply -_-“

Ano ba naman yan, kung kelan naman gusto ko ng makita yung Nathan na yun saka naman wala.

And after a decade, chos! Haha 30 minutes lang, bakit parang ang tagal naman ng biyahe namen? Nakaka asar na, ewan ba? Alam niyo yung matagal mo ngang inantay yung isang tao, pero when you’re finally with him it’s just like it’s better to be far away with that guy, ugh I can’t take this anymore.

Hey, pat, can you please drive faster?

Ugh, I’m sorry gusto ko lang sanang pahabain ng konti yung oras na kasama kita, n-na k-kasama ko kayo, hehe

Napalingon naman ako bigla kay Patrick, why all of a sudden ganyan ang sasabihin niya?

Woah, bumuboy pick-up din ah? –I manage to say those words, despite of the awkward aura that surround us, pero parang sarcastic tuloy yung labas nung pag kakasabi ko.

I looked at Patrick and his face parang lumungkot? Ay ewan!!! Kung maka assume talaga ako nak ng!

Bru! –biglang suway naman sakin ni bubbles sakin.

Sorry I can’t help it! I’m bored!

Sorry- Patrick

Acting as a good boy again. Tss what’s new?

Na miss ko siya oo pero there’s a part of me who keeps on telling me that I should be mad at him, maybe my ego is acting here, but damn I miss him!

­­­­

Yiie vacation din so asahan ang madalas na update pero dapat vote muna 20 votes will do.