ÖZGÜR' lük

- Üzerek mutlu olamazsın.

Geçmis - 7 yaşımdayım.
Okula basliyacagim bugun. yeni arkadaslar edinmek beni heyecanlandiriyor.. Pardon yeni arkadaslar ? Hayir benim daha once hic bir arkadasjm olmadi. Benimle arkadas olmak istemezlerdi cunku ben icine kapanik utangac cekingen bir kizdim. Aslinda kendime guvenmiyordum..

Neyse okula beni ablam götürücekti. En cokta bundan korkuyordum iste. Ablamdan ablamin yaninda olmaktan ve ablama dair her seyden korkuyordum. Bir insan oz ablasindan neden nefret eder. Ve bu nefret neden sadece bana kizdiginda degilde sevdigindede oluyo gercek nefret bu mu ? Yuzune baktigimda gozlerimj ayirmadan bi sinirle goz bebeklerine dikkatlice tahrik edici bi bakis atmakta nefrete dahil mi ? Peki ya ölse bile uzulmem diye dusunmek ? Nedir gercek nefret. Benim icin tam olarak ablamdi...

Okula varmistik ablam beni sinifima goturdu siralarin birine oturduk. "Git tanis arkadaslarinla" diye azarladi beni utanmistim o yuzden sesim bile cikmiyordu gidip konusamadim herkesin icinde bagirdi bana " seninlemi ugrasicam ben git tanis aptal iste ne istiyosun okumaya mi geldin saniyosun yarin dusersin pesime abla okula gitmek istemiyorum diye hadi lan mizmjzlanmada git iki arkadas edjn" evet iste tam bu an vazgectim ben nefret duygusunu bile haketmedigini dusundugum an ablamdan vazgectim.

Ben engellj ogretmeni olucaktim ben okuyacaktim.

Hic unutmam bu gunu unutamam gunlugumede yazdim...

18 yasindayim universite tercihleri aciklanmak uzere heyecandan titriyoruz evde ailemle. Ablamin kocasi cocugu falanda burda neyse pcyi aldik giriyoruz kalp atislarim son ses sarki gibi biraz bosvermislik hissi ama dibine kadar istek...

Eveettt İstanbuul nisantasi universitesi engelli ogretmeni bolumu.. Evet istedigim bolumu tutturmusum...
Kafami cevirince ablamla goz goze geldik.
Bir seyler hatirliyordum evet evet bu olaya dair bi seyler direk gunlugume gitti aklim okudum beni assagilayn ablam simdi ev hanimj bense universiteyi kazandim. Sanirim buyuk bir dersti onun icin. Fazla uzatmadim kapattim konuyu kin dolu gozlerimle...

Universite her seyden herkesten uzaklasmam icin bi sansti. Sanirim universite ozgurluktu.. Maddi durumumuz dedemin ölüp mirasinin bize kalmasiyla yukseldi..

Ev falan tutulmustu ben yalniz kalicaktim arkadas bulana kadar.. Universite icin her sey hazirdi bavulumu toplayip yola cikmak kalmisti geriye.. Ailemle vedalasirken ablamla goz goze geldik sariliyormusum gibi yapip kulagina fisildadim. "Rüya değisti abla pısırık diye adlandirdigin rüya artık özgür hoşçakal umarim biliyorsundur birini üzerek mutlu olamazsın. Büyük ahımı aldın sen benim. Sen bittin abla. Bittin.."
Otobuse binmek uzere adimimi attim.
Babam " Rüya kızım bugün özgürlüğün geldiği gün ve bugün sana sadece ölmek yasak.. Sana güveniyoruz " dedi. Gözlerimle güldüm babama " yüzünü kara çıkartmicam babacım." dedim. Otobuse bindim. son durak özgürlüğüm için bir baslangicti...