İmkansızı Beklerken

2.Bölüm

Ash'den

Sabah gözüme gelen güneş ışıkları beni rahatsız edince dayanamayarak gözlerimi araladım.Bir şeye sıkı bir şekilde sarıldığımı farkettiğimde irkilerek biraz geri çekildim.Deniz!!!!Ona sarılmışım tüm gece hem de o da bana sarılmış!!!Yavaş yavaş kendine gelmeye başladığında gözlerinin içine baktım.Umarım bu sefer aklımdan geçenleri okurum.{Okuyamadı :( }Offf bu çocuğun düşüncelerini beden okuyamıyorum?? 

-Bana bakmayı kes!

-Ben şey.....Sana bakmıyordum.Yani baktım ama öyle de-

-Sus!Tamam.Sabah sabah çekemicem seni.Cezanı verdikten sonra defolup git!

-Ben çok meraklıyım sanki sana.
(Çarpıldı)Hayır yani sadece merak ediyorum neden düşüncelerini okuyamadığımı!

-Her neyse.

Ona bakmadan yataktan kalktım ve lavobaya gittim.Biraz uzun durdum çünkü ceza almaya meraklı değilim.Kaçamıyorum da zaten.Nasıl bir evse artık!

-Çık artık.

Sert sesi kulaklarımı doldurduğunda korkarak ama ona belli etmemeye çalışarak kilidi çevirdim ve kapıyı araladım.İçeri girdiğimde yanına gittim.Gözlerine uzun süre bakmadan yanında duruyordum.Sessizliğini koruyordu sonunda konuşmaya karar verdiğinde ben de gözlerimi onunkilerle birleştirdim.

-Gidebilirsin!

-Ceza?

-Çok istiyorsun galiba.Neyse  kararımı değiştirmeden gitsen senin yararına olur.

-Şeyy ama-

-Aması yok git,dediğinde dengesizliğine göz devirdim ve kapıdan dışarı attım kendimi.Bir an önce eve gidip üzerimi giyinip okula gitmem gerek.Ama nednsiz bir şekilde aklımda sürekli Deniz'in olma nedeni ne?Onu düşünmicem desem de bir tek onun aklını okuyamayışım beni ona çekiyor.Evet evet.Meraktan bunlar.Sonuça iki günlük çocuğa aşık olucak değilim.Eve vardığımda üzerimdeki çıkararak duş aldım.Kıyafetlerimi giyerek kahvaltı yaptım.Okula gitmek için evden çıktım.Yürüyerek gitmeye karr verdim belki okula gidene kadar biraz oldun düşüncelerimden arınabilirdim.Düşüncelerimin çoğu Deniz olmasını inkar edmiyordum.Gizemli birine benziyordu ki aklını okuyamaşım bile tek başına onu gizemli kategorisine sıkmama yeterdi.Aynı okulda olmamız ise bana pek yardımcı olmayacaktı.Her an kararından vazgeçerek benden intikam almak isteyebilirdi.Acaba yapar mıydı?Sonuç olarak kötü çocuklardan pek bir farkı yoktu.Okula gider gitmez ilk işim Derin ile konuşmak olucak.Yol boyunca  aklımdaki sorularala kafayı yicektim ki çok heçmeden okula geldiğimi farkettim.Dalgındım hem de fazlasıyla.Okuldan içeri girer girmez gözüm Derin'i aradı.Köşedeki masada tiki arkadaşlarıyla oturuyordu.Hepsi iyi kızlardı ama dediğim gibi biraz conconlar.Derin  ile gözlerimiz birleştiğinde ayağı kalktı ve arkadaşlarına bir şeyler diyerek yanıma geldi.Sarılmasına karşılık verdim.

-Geciktin.

-Evet yürüyerek gelmek istedim.

-Yaaa seni bu düşünceye iten nedir?Yoksa dün Deniz ile-

-Saçmalama Derin sadece önce resmen kaçırır gibi beni bir eve tıktı.Sonra beraber uyuduk ki bu bilerek yaptığım bir şey değildi.Her neyse.Sabah olduğunda da zaten ceza falan yok diyerek beni serbest bıraktı,diye cümlemi sonlandırdığımda beni ağzı bir karış açık Derin kendine gelmeye çalışıyordu.

-Deniz KARACA'dan bahsediyoruz dimi.

-Evet.Ne abarttınız ya alt tarafı sıradan bir insan.