Behind the walls - Harry Styles

Part 1 - When I met you

Ik keek nieuwsgierig op toen de deurbel ging. Mijn moeder stond op en liep naar de deur. 'Stay here!' Beveelde ze.

Ik richtte mijn ogen weer op mijn bord en begon te eten. Met een gespitst oor luisterde ik wat de iemand aan de deur te zeggen had.

'Hello, does Jess lives here?' Vroeg een jongensstem. Mijn ogen schoten wijd open. Kwam hij voor mij? Ik legde mijn vork op de tafel en liep doelbewust naar de gang. Daar ontmoetten mijn ogen de jongen. Hij had een vertrouwbaar gezicht, alsof ik hem eerder had gezien. Door zijn verlegen glimlach, waarbij hij twee kuiltjes in zijn wangen kreeg, kreeg ik een raar gevoel in mijn buik. Zijn donkere jeans en zijn witte t-shirt maakten een zelfverzekerde indruk op me. Mijn ogen gleden naar zijn haar. Ondanks dat zijn bruinkleurige krullen warrig zaten, leek het gewoon perfect gestyld.

'Ah, that should be Jess!' Glimlachte hij. Als versteend bleef ik staan waar ik stond. De jongen haalde iets uit zijn jaszak.

'Jessica, go away!' Siste mijn moeder. Schuchter liep ik weer terug de eetkamer in. Daar bleef ik achter de deur staan. Zo kon ik goed horen wat de jongen te zeggen had.

'Well, I found this.' Zei hij. Jammer genoeg had ik niet gezien wat het was. Mijn moeder mompelde iets.

'I thought it might have an important meaning, because of the quote.' Antwoorde de jongen weer.

Toen hoorde ik de deur dichtslaan. Net toen ik weer op mijn stoel zat, kwam mijn moeder de eetkamer binnen en legde ze een pen op tafel.

'Ah, my pen.' Ik glimlachte en pakte de pen van tafel.

'How does he knows your name?' Vroeg mijn moeder op een emotieloze toon. Ik schudde mijn hoofd. 'I have no idea!'

Mijn moeder ging verder met eten en zei niks meer.

'May I go off the table?' Vroeg ik. Ze knikte alleen maar. Ik bracht mijn bord naar het aanrecht en ging naar boven. Daar onderzocht ik de pen. Er stond inderdaad iets op, maar het was in het Frans.

Désolé, je ne pouvais pas vous donner l'amour.

Ik had geen idee wat het betekende dus liet ik het maar voor wat het was. Het was koud op mijn kamer, doordat het raam nog open stond. Ik deed het dicht en pakte mijn kladblok uit het raam. De pasgeschreven brief was weg. Hij moest door de wind van het blok zijn afgescheurd. Toen bedacht ik me dat de jongen de brief gelezen moest hebben. Ik keek uit het raam, maar zag niks. Weer zette ik het raam open en ging eruit hangen.

'Jessica!'

Ik schrok toen ik bij de boom een schim zag bewegen. Het krullende haar viel me gelijk op. Het was de jongen weer.

'May I come inside?' Vroeg hij. Ik schudde alleen maar mijn hoofd. Hij haalde zijn schouders op. 'Why not?'

Ik zei niets. Hij hefde zijn hand en ging weer onder de boom zitten. 'Okay.' Mompelde hij. Ik ging op de vensterbank zitten en liet mijn benen uit het raam bungelen.

'You know that's dangerous?' Hoorde ik de jongen weer zeggen. Ik knikte.

'Can you actually talk?' Vroeg hij terwijl hij me met spleetjes ogen bekeek. Weer knikte ik.

'You're.. Special.' Mompelde hij en begon grassprietjes uit de grond te plukken. Ik legde mijn hoofd tegen het venster en bekeek de jongen. Het viel me op dat hij veel tattoo's had. Het deed me denken aan een man die ik paar keer in mijn droom had ontmoet.

'I've red your letter.' Zijn glinsterende ogen keken naar boven. 'And, eh..' En toen gingen de ogen weer naar beneden. Ik wou dat hij zijn zin afmaakte, maar dat deed hij niet. In plaats daarvan begon hij een nieuwe zin. 'I have an idea!' Hij keek alsof hij iets geniaals in zijn gedachten had en stond snel op. 'I'll come back tomorrow. At this time. Make sure your window is open.'

Ik keek op mijn horloge 8.15 pm. De jongen keek nog eens naar boven en liep toen weg. 'See you later!' Riep hij als laatst. Ik keek hem na, totdat hij de hoek van ons huis om was.

Ik dacht na. Wie was deze jongen? Wat was zijn naam? Was dit de someone waarvan ik altijd droomde? Ik trok mijn knieën op en sloeg mijn armen er omheen. Mijn hersenen kwamen maar niet tot een conclusie, dus hield ik maar op met nadenken.