A Journey Of Immorality Daughter

CHAPTER 2:Meet the half-japanese

Ganun pa din nung oras ng Filipino, di pa din sya skin tumatabi actually, lumipat sya sa pinakagilid malpit sa bintana sa row namin at pnatabi doon si Crissa kaya ayun 100% na akong cgurado na ako ung pnag-uusapan nla. bigla nman akong knausap ni Crissa.

     "Je, dito muna ako ah! kailangan kse ni rikukashichi ng makikinig eh..."

     "cge.. ok lng"
     "luh.. saglit lng nman ako dto.."

     "its ok, take your time sa ganitong sitwasyon mas kailangan ka nya.."

Ayun,tumabi nga sya kay Rikukashichi at nagcmula na ulit cla sa pakikipagkwentuhan. Ako nman Forever Alone kng ndi pa ko pnalapit ni Arriane sa tabi nya for sure wla akong makakausap at magiging forever alone nga ako. Tulad ng sbi ni Crissa sandali nga lamang sya doon at bumalik ulit sa tabi ko.

     "Maya, sabihin ko din sayo.."

     "OO, khit ndi muh pa sbhin yan skin ngaun tlagang tatanungin kta mamaya sa tricycle."

Hindi din nagtagal tpos na din ang filipino at mag-uuwian na kami. tahimik lng kmi ni Crissa habang pababa ng hagdan. ndi ko na napigilan tnanung ko na agad si Crissa.

     "Crissa, ngaun sbhin muh na sa akin.."

Rikukashi POV

     "Manahimik ka nga muna!"

Iyan ang mga kataga ng pinsan ko na si Jehan. ewan ko ba pero, nung narinig ko yan mula sa knya bigla nlng akong nasaktan. at parang ndi ako makahinga sobrang bigat ng pakiramdam ko. Inintindi ko yung cnabi ni ate, tumahimik ako. hindi ako sa knya tumabi kundi kay Crissa. ndi ko na napigilan at nag-kwento ako kay Crissa.

     "Crissa, alam muh ang sakit."

     "huh? masakit? ang alin?'

     "Si ate kse eh, cnabihan ako ng ***MANAHIMIK KA NGA MUNA!*** "

     "oh? eh anu nman dun ang masakit?"

     "xempre, pinapatahimik nya ako eh"

     "para kang sira! intindihin muh kse! kasasabi nga lng di ba knina ni maam? Try 2 understand and forgive and forget"

Medyo naliwanagan nman ako sa cnabi ni Crissa sa akin. tuloy may naalala ako tngkol sa family ko. wala akong nanay. hindi ko na nakita ang mama ko cmula ng magka-isip ako. nung baby kse ako sbi ni papa ililibing na sya eh, ayokong umiyak kaya pinipogilan ko lng, xempre lalaki kase ako pangit naman tingnan kung kau\buong lalaki umiiyak. Dinadaan ko nlng sa tawa lahat ng problema ko. para ndi ko maalala at para makalimot na din. umuwi ako ng parang wla lng nangyare sa pagitan nmin ni ate. peo xempre ndi pa din mawawala ang pag-aalala at pag-iisip ko tngkol doon. Hindi muna ako gmawa ng mga assignment at ndi din ako nagbukas ng Fb dhil for sure bukas nanaman si ate. wala lng nakahiga lng ako dito sa sofa katabi ang kapatid ko sa ama. Opo, may kapatid po ako sa ama, after na mawala  si mama nag-asawa ulit si papa. nanonood lng kmi ng mga palabas sa Tv mapambata  man o anu wla akong pakialam.

     "Rikukashichi!"

     "po?"

Lola ko ang tumatawag sa akin, mabait yan peo sbi nman ng mga kaibigan ko masungit at nakakatakot kausapin o lapitan. pero ako na nagsasabi ndi yun totoo..

     "Magsaing ka na, ikaw na bahala sa ulam ntin"

     "ahhh... cge po"

Cnunod ko nman ang cnabi sa akin ni lola, tumayo ako at pumunta sa kusina.tahimik lng akong nagluluto, kung paminsan-minsan napapahinto sa gnagawa at mapapaisip ng malalim. hanggang sa natapos na akong magluto,nakakain na din kmi. naiisipan ko na magbukas ng fb kse bka ndi na yun mag online kse busy sa paggawa ng assignment. pero nagkamali ako...