Tam altı yıl oluyordu. Koca altı yıl parmaklıkların ardında...
Hayatima yeniden bi cizgi cekiyordum artık. Yeni bir sayfa açıyordum.
Cıkış islemlerini tamamladıktan sonra kapıya dogru yoneldim. Bedenimi sıkıca saran kolların arasnda huzur bulmustum. Can yoldasım ,dostum. En yakn arkadasım elifti bu.. Hic aglamazdm ben oysa ayrılk acısı mahvetmisti ikimizide sarıldık agladık. Sonra ismaille sarıldık. Onunda gozleri doldu ama aglamıyordu.
İsmail "hadi kızlar arabaya, evde hasret gideririz artık.burda durmayalım daha fazla " dedi. Elifle birlikte arabaya atladık ve evin yolunu tuttuk.
İliklerime kadar hissediyorum artık özgürlügü. Semtime mahalleme ve en sonunda evime gelmistim. Bastan asagı huzur.
....
