Merhaba arkadaşlar yepyeni bir bölümle karsınızdayım. Bu sefer arayi çok acmadim. Insallah begenip keyifle okursunuz bu bölümü. Ne olursa olsun kötüde yazsam ilk hikayem oldugu icin vazgecemiyorum. Kusurum varsa mazur görün. Yorumlarinizi ve begenilerinizi sabirsizlikla bekliyorum. Bu bölümü daha çok içime sinerek yazdim. Sizde insallah begenirsiniz :) Bu bölümümüzün sarkisida Cem Özkan-Olmayacak Bir Hayal
1 AY SONRA
Keremin Agzindan
Olaylar yaşanalı tam bir ay oldu. Serseri mayın gibi dolanıp duruyorum. Hiçbir yere sığdıramıyorum kendimi. Kendimi affedemiyorum. Bazen keske Yagmurun söylediklerini yapmasaydım diyorum. Ama bu sefer daha çok hırpalanicaktı Zeynep. Ne düşünsem ne yapsam sanki bir çıkmazdayım. Bir çukurdan çıkmak için debeleniyorim ama çıkamıyorum. Ve Zeynepte olmadigi icin hicbir zaman çıkamiycagim bir yer olarak kalıcak. Her gece rüyalarıma girip hesap soruyor benden ama ben birsey diyemiyorum. Ne diyebilirim ki. Daha gercekte karsina cikmaya yüzüm yokken. Olmuyor yapamiyorum. Ben burada kaldıkça ne kendimi affetdebilicem nede Zeynepten uzak kalabilicem. Hem ben sürekli onun karsina çıktıkca benden daha çok nefret edicek. En iyisi bir süreliğine Amerikaya gitmek yada temelli orasını bilmiyorum. Ama buralardan uzaklasmam lazim. En çokta Zeynep için. Ona yeterince kötü seyler yasattim. Verdigim sözleri bile tutamadım. Beni her gördügünde tiksinir gibi bakan yüzünü görüp kahrolmaktansa ondan uzak sadece resimleriyle bende bıraktigi güzel anilarla yasamaya raziyim ben. Tam bir ay oldu dedim ya ayni ortamda olamiyoruz. Zeynep zaten perisan. Melis arada haber getiriyor. Dogru düzgün yiyip icmiyormus. Zaten halinden belli gözleri çökmüş, zayiflamis bitkin halde. Okulda arada bayılıyor. Barış yüzüme bile bakmiyor. Canla Melis sürekli üzerimi geliyor. Ben bunları kafamda kurarken merdivenden gelen ayak seslerine kafami çeviriyorum
-Efendim
N:Kerem Bey kahvaltı hazır sizi bekliyorlar
-Tamam Nurgül geliyorum-diyip çıktım.
S:Günaydin oglum yüzünü gören cennetlik
Sadece tebessüm ediyorum.
A:Oglum bir sıkıntın mı var?
-Aslinda bir sıkıntım yok ama baba ben egitimime Amerikada devam etmek istiyorum
S:Nerden çıktı bu Kerem
-Orda kendimi daha çok gelistiririm anne
A:Kerem haklisin tamam ama oglum gayet mutluydun sen burda
Melis gözleri dolmus bir sekilde kedi yavrusu gibi bakıyor. Bana olan kızgınlıgi birazda olsa gitmisti.
-Aa bakma bana öyle sirine aglama sakın
M:Kim ben mi ne aglaması ya-diyor
-Ne aglaması zaten canim-diyip onun taklidini yapiyorum
Ama Melisin patlamasi uzun sürmüyor.
M:Sen bırak zaten herkesi demi? Çünkü sen Kerem Sayersin. Bu dunyada sadece sen varsin karsindaki insanlarin duygulari önemli degil. Önce Zeynebi bıraktın terkettin. Sirada biz mi variz he abi söylesene. Aa gerci dogru sen bir karar alirsin ve o olur demi pardon unutmusum ben-diyor aglayarak
S:Melis kızım sakin ol
-Bırak anne konussun
M:Agrina gitmiyor artik bagisiklik kazanmissindir sen zaten. Bırakmayada alisiksin sen bencilsin abi bencil kimse umrunda degil senin hani hayatta en çok deger verdigim varlik sensin diyorsun ya yalan sen benide sevmiyorsun sevsen zaten hicbir yere gitmezsin-diyip masadan kalkip bahce kapisina dogru yöneliyor.
-Melissss
C:Abi bırak kafayı toplasın biraz gitme pesinden daha kötü olucak-bende kafami salliyorum
Odama gidiyorum. Bir süre sonra Canda geliyor.
C:Kerem iyi misin abi
-Bilmem ordan iyi gibi mi duruyorum
C:Aksine berbat duruyorsun
-Bende öyle tahmin etmistim
C:Bak biraz git kafa dinle abi temelli gitme
-Can anlamıyorsun yapamıyorum burda Zeynebi her gördügümde ıçime öküz oturuyor.
C:Nereye kadar kaçicaksın peki
-Gittigi yere kadar
C:Hic birseyin gittigi yok Kerem ikinizde 1 aydir perisansiniz Zeynep desen kız gözünü hergün ya revirde ya hastane aciyor bu daha mi cok icini ferahlatiyor senin
-Sacmalama Can icim gidiyor onu o halde gördükce bana yalniz bu hayatta sana güvendim demisti ben onu mahvettim ve simdide daha fazla mahvolmamasi icin cekip gitmem lazim
C:Sen onun icin gitmiyorsun yine kolayi sectigin icin gidiyorsun Kerem herkese yutturabilirsin ama bana asla
-Can bunlari konusmaya gücüm yok gercekten benim çıkıp tek basima düsünmeye ihtiyacim var
C:Peki abi kaç bakalim nereye kadar kacicaksin
-Cann
C:Tamam bisey demedim-diyip ellerini havaya kaldırıyor.
Evden çıkıyorum deniz kenarina gidiyorum. Belki denizin safligi maviligi beni rahatlatir diye ama yine elde var sıfır. Ne yapsam bir çikmaza giriyorum. Bir yeri düzeltiyim diyorum öbür tarafi bozuyorum. Melisle aram tam düzelmisken yine tepe taklak ettim. Zeynep desen her gördügumde icim parcalaniyor. Kalbimde sanki bir kirpi var ve Zeynebi her gördügümde dikenlerini batırıyor. Gitme daha zor yoksa kalmak mı diye soruyorum günlerdir kendime. Ama gitmek daha kolay geliyor. Kalmak zor. Cünkü sevdigin insanin seni her gördugunde tiksinir gibi bakmasi ne demk bilemezsiniz. Gözlerinden bana olan sevgisini anliyorum, kalbinin bana ait oldugunu biliyor insan ama o tiksinen bakislar hepsinin önüne geciyor. Hergün günden güne onun eridigini görmek. Ben bunlara katlanamiyorum. Belki ikimiz icinde en dogrusu bu. Belkide Yagmur hakliydi. Ben asla Zeynep icin dogru kisi degildim. Belki olmayacak bir hayal olarak kalmaliydi. Ben bu aşkta korkak taraftım. Kolayi secen taraf. Belkide ne aşk bana göre birseydi ne de Zeynep. Ama hayatta yaptigim en dogru seyde Zeynebi sevmekti.
