Bora'nın peşinden koştum ve,
- Evet, dedim. Seninle evlenmek istiyorum.
Bora beni bir anda öper.
- Biliyordumm!!!!, diye bağırır.
Eve gidince evleneceğimi anneme söylemek için sabırsızlanıyordum.
- Anneeee!!!
- Noldu kızım ne bu mutluluk?
- Anne evlenmek istiyorum!
- Evleneceksin ya!, diye bağırmaya başladı.
- Ne bağırıyorsun!? Kim söyledi sana?
- Afra tafra yapma lan! Nisa söyledi.
- Evlenemezmiyim ben? O kadar çirkin miyim ya!?
Ağlıyorum yine...
- Öyle deme, sana evlenemezsin demedim. Bora ile evlenemezsin dedim.
- Bora'nın nesi varmış?
- O BİR KATİL!!!
- Kimi öldürmüş beni mi?
Annem de ağlamaya başlar,
- O babanı öldürdü.
- Ne!?
- Ayrılığımız gün, gece 3'te hep baban su içmeye kalkardı ya, ben uyuyordum, gelmiş öldürmüş ayrıldık diye. Sabah gidecekti evden ama kısmet olmadı. Sana da söyleyecektim ama üzülmeni istemedim. Bak kızım eğer babana saygı duyuyorsan o katille evlenmezsin!
Bir süre düşündüm,
- Ayrılmanız Bora'ya mı batmış?
- Duygusuz konuşma öyle baban öldü diyorum tın değilmi?
- Bir soru sordum.
- Hamileydim ya o yüzden aldırmadığımı sanmış. Ben seni üzdüğüm için beni öldürecekken o karanlıkta baban kurban oldu.
- Sen beni üzmedin ki?
- Nasıl üzmedim kızım 1 ay metro da yattın.
- Tamam.
- Hala evlenecek misin?
- Bilmiyorum.
