Eski bir gramafonda takılı kalmış bir plak gibi adını tekrarlıyorum günlerdir.Bir de mesafelerden bahseden bir şarkı dolamışım dilime.Durmadan ama durmadan onu söylüyorum.Sanki bu sözler seni bana getirecekmiş gibi geri.Bilmelisin ki umut ölümden daha tehlikeli...Sürekli aslında bir yerlerde yaşadığına inanıyorum.Sesine benzer bir ses duysam dışardan,kendimi orada seni ararken buluyorum.Hiç inandırıcı gelmiyor sevdiğim, bir mezara sahip olman.Bedeninin sıcaklığını toprağında hissedemediğimden midir bu inanmayışlarım...Bilmiyorum...
Ölümünün üstüne onlarca şiir yazdım. Onlarca kelime biriktirdim kumbaralarda,seni anmak için.Fotoğraflarımızı yerleştirdim evin her bir köşesine. Halen yaşıyormuşsun gibi hayal ettim evin içinde yürüyüşlerini. Sanki şuan ağlasam yanıma gelip gözyaşlarımı silecekmişsin gibi. Hayalin bile o kadar gerçek ki... Gelsen de keşke yüzüne söylesem,gözlerine baka baka söylesem seni seviyorumlarımı, iyiki varsınlarımı. Diyebilseydim en azından son kez bile olsa; benimsin iyiki...
Ölümün avuçlarıma batırılmış yanan bir sigara. Bilmezler nasıl yanar ayaları. Gelsen de ellerini uzatsan bana, inan senden başka hiç bir yerde yok ilacı... Ne soğuk bir duş ne sıcak bir düş kapatmayacak yaralarımı.Eşyalardan çok yokluğun dolduruyor evin içini.Bilmiyorsun sevdiğim, yokluğunun kalabalıklığını.Bilmiyordum döndüğümde sensiz geçireceğimi yarınlarımı...
Yaşadığım her an ama her an yanımda olmanı dilemiştim.İkimiz için Fransız cam balkonu olan bir ev hayal etmiştim.Böylelikle daha çok gökyüzünü sığdırabilecektik penceremize.Küçücük ama ikimizin yaşadığı bir ev olacaktı.Ama mutlu olacaktık en deli aşıklardan bile.Parkelerinde senin ayak izlerini görüp mutlu olacaktım.Eve döndüğümde kapıda beni karşıladığını gördüğümde,o en çocuksu bakışlarını üzerime doğrultup sarılmak için üstüme atıldığında Dünya'nın en mutlu insanı ben olacaktım.Evden tek başıma ayrılırken işlerimi hızla halledip eve erken dönebilmenin yollarını düşünecektim otobüslerde.Geceyi seni kollarımda ağırlayarak geçirecektim.Adını adımın yanından eksiltmeyecektim.İkimizin ismi yanyana yazacaktı kapı zilinin üstünde.En önemlisi yaşayacaktın...Yaşayacaktın...Yaşadığım her an boyunca...Eksiltmeyecekti bu kadar hayat beni.Eksilmeyecektim ben de bu kadar...
