AlDub is Love (an Alden Richards and Yaya Dub fanfic)

Chapter 4

So ano tatawagan ko ba? Anong sasabihin ko? Or ano kayang sasabihin niya?

Mag-isa ako ngayon sa room ng hospital at hindi alam ang gagawin. Tatawagan ko kaya itong number ni Alden Richards?

Matawagan na nga.

I entered the number on my phone, slowly but surely. While entering the number, I can feel a sense of nervousness inside me.

What if hindi siya ito? Yun pala isang matandang lalaki, or leader ng sindikato. Pero siguro marerecognize ko naman kung siya nga ito or hindi.

Or mamaya nananaginip na naman ako. Kagaya ng nangyari nung isang araw. Pero hindi, alam kong gising na gising alo ngayon.

I began clicking the Call button.

Kring kring kring.

Kring kring kring.

"HELLO. WHO'S THIS?"

Sheez. OMG Siya nga! Boses ito ni Alden! I'm very certain it's him.

Hindi ko alam ang sasabihin. Nananaginip na naaman ba ako?

"HELLO. HELLO." Patuloy na sabi ni Alden Richards.

Wala na akong nagawa kung hindi sumagot, "Alden si Maine to"

Medyo kinabahan ako sa sinabi ko. At ngayon, kinakabahan din ako sa sasabihin niya.

"Maine okay ka na? At may staff ba diyan?" Dagdag niya

Huh? Bakit kaya niya tinatanong kung may staff dito? Si Alden ba nga kaya ito?

"Oyyy ikaw ba talaga si Alden? Hah? Bakit mo tinatanong kung may staff dito? Siguro myembro ka ng sindikato no at gusto mo ako kidnapin" bigla kong sabi

Hindi ako makapaniwalang sinabi ko yun. Pano pag isang fan ito? Pano pag si Alden talaga to?

Naghihintay ako ng sagot niya..

Kaso, "tut-tut-tut" binaba na niya ang phone.

Sabi ko na nga myembro siguro yun ng sindikato eh!

Hays bakit pa kasi ako umasa na si Alden Richards. At bakit naman kasi ako binigyan ng director namin ng flowers na galing sa hindi naman pala Alden Richards.

Nakakapagod na isipin yan si Alden Richards. Oo, love team kami on -screen. Pero never ko pa namn nakita yun sa personal. Sa panaginip lang oo.
Ni-lock ko na ang aking phone at ipinatong sa mesa.

Dahan dahan kong tinanggal ang akig kumot, at naghandang tumayo dahil nafefeel kong kailangan ko ng umihi. Nararamdaman ko naman nang okay ako kaya comfortable na rin akong tumayo magisa.

Nakatayo na ako at humahawak sa door knob ng CR dito sa loob ng hospital room ko. Papasok na ako sa CR, hanggang may kumatok, "tok tok tok"

Anu ba yan. Ihing ihi na ako. Ngayon pa may dadating.

Instead na buksan ko ang CR door, ang door ng room ang una kong binuksan para pagbuksan ang bisita. Baka kasi staff ng eat bulaga or family ko.

Dahan dahan kong inikot ang door knob, at dahil medyo hindi pa ako masyadong malakas, nahirapan aking buksan ang pinto. Pero just saying, naiihi na talaga ako.

Binuksan ko na nga ang pinto..

OMG.

OMG.

OMG.

OMG.

OMG.

OMG.

OMG.