Voor altijd weg

Hoofdstuk 1

20 april 2156

Ik open mijn ogen en kijk rond. Waar ben ik?? Ik ben in een kleine kamer, met maar een paar dingen; een matras, een tafeltje en een kast. Er zijn twee deuren. Maar allebei op slot. "Hallo", roep ik zo hard ik kan. "Is daar iemand?" Geen antwoord. Jeetje, waar ben ik echt? Ik loop wat rond en zie wat liggen. Een krant! Opeens krijg ik allerlei rare beelden. Over dat iemand blijkbaar een overdosis heeft genomen ofzoiets. Het is best wel creepy, want niet iedereen heeft zomaar rare beelden in zijn/haar hoofd, toch? Hee, wat ligt daar nou? Vreemd... Op de matras in de vreemde kamer ligt een soort dagboek. Ik open het en merk dat het van mij is. Ik herken mijn eigen handschrift uit duizenden. Er staan allemaal rare dingen in. Moet je lezen!

'Ik zit hier nou al een paar dagen opgesloten, helemaal alleen, en zonder eten of drinken. Ik voel me verschrikkelijk.'

Dat was een stukje uit 'mijn' dagboek. Het is hier trouwens super eng... Ik denk dat ik maar eens op onderzoek uit ga. Net op het moment dat ik door de kamer aan het lopen ben, hoor ik een vaag geluid. "Huh?! Wie is daar?", vraag ik geschrokken. Maar dan zie ik het; het rooster van de ventilatieschacht. Ik loop er naartoe en zie dat er iets vastzit in het rooster. Wat zou dat nou weer zijn. Ik ruk aan het rooster en tot mijn grote verbazing laat het los. Achter het rooster ligt een sleutel en ik pak hem. Waar zou die nou voor zijn? En opeens schiet me iets te binnen. Die deuren, die zaten op slot! Met de sleutel kan ik ze natuurlijk openmaken. "Wow Kathy, deze plek maakt je echt een beetje langzaam." Ik probeer 1 van de 2 deuren open te maken en het lukt. Achter de deur zit een soort badkamer. Er staat iets onduidelijks op de muur geschreven. Ik kan het nog een klein beetje lezen. Iets zoals: Gij ... ... zoeken ... niks ...

Blijkbaar staat het met bloed geschreven... Wie zou er nou zoiets vreselijks doen? Vreemd... Als ik verder kijk zie ik eigenlijk helemaal niks. Laat ik maar teruggaan. Die andere deur is nog steeds niet open... Misschien dat hij niet eens op slot zit! Maar tevergeefs, hij zit potdicht. Op de tafel in mijn kamer ligt een sleutel. He? Die lag hier net nog niet. Maar waarom zou hij er nu opeens wel liggen? Ik pak snel de sleutel en doe de deur open. Daar hangt een enorm prikbord, boordevol briefjes. En in het midden hangt de mijne... Maar dat kan toch niet? Dat zou ik me dan wel herinneren. Eerst kijken wat erop staat.

'Help! Ik zit hier vast, dat wil ik niet. Ik zit hier omdat ik een overdosis pillen heb genomen. Maar soms is het leven gewoon niet leuk meer. De dokters en zusters hier zijn wel aardig hoor. Alleen de vrouw die achter de balie zit is een beetje vreemd. Ze kijkt me altijd zo raar aan. Ook praat ze helemaal nooit met ons, volgens mij praat ze helemaal niet!

Ik ben eens in de zuster/dokter kamer geweest. Dat mocht eigenlijk niet, maar ik deed het ook stiekem. Toen kon ik het niet laten om 1 van de dossiers te lezen. De mijne natuurlijk. Er stond in dat ik drugs gevoerd krijg. Drugs!!! Ook stond daar een vink bij, dus blijkbaar heb ik al wat drugs gehad. Er zijn trouwens maar een paar andere patiënten. Dat is heel raar voor een gekkenhuis. Althans, ik denk dat het een gekkenhuis is. Er 'wonen' hier alleen maar mensen die of verslaafd zijn of zelfmoord wouden plegen. Nu moet ik gaan, want ik krijg nu wat spul naar binnen. Het is eng, met allemaal buisjes enzo. Ze zeggen dat het spul is, maar willen niet zeggen wat het precies is. Ik weet het nu wel; drugs! Nu ga ik echt boekje!'

Dat was dus een fragment uit mijn dagboek. Heftig zeg! "Nee, niet doen Kathy, niet te veel nadenken. Nu ga je gewoon de uitgang zoeken!", zeg ik tegen mezelf. Ik loop door de gangen en dwaal voor mijn gevoel urenlang rond. Maar dan zie ik het. De uitgang!