Voor altijd weg

Hoofdstuk 4

Als ik wakker word is Magda weg. Waar zou ze nou weer zijn? Ik loop rond en zie dat mijn zakhorloge weg is. Wat is daar nou weer mee gebeurd?! Buiten zie ik Magda niet meer. Bang, omdat ik blijkbaar weer alleen ben, ren ik naar binnen. Opeens staat Magda voor me. "Jeezuz", ik schrok me echt dood. "Hallo Kathy", zegt ze met haar oude, maar toch een mooie stem. "Ik heb echt trek Magda, heeft u iets te eten?" "Ja hoor Kathy, is een stuk brood een goed idee? Met kaas natuurlijk." Vol afschuw liep ik achter Magda aan. Blehhh! Kaas... Maar ik moet toch wat eten.

Samen eten we het brood op. "Zeg Magda. Mag ik u iets vragen?" "Tuurlijk meisje, zeg maar hoor." "Nou, wat is hier gebeurd?" "Hoe bedoel je?" "Nou, ik was 10 jaar bewusteloos, maar dat kan toch niet. Ik was niet 7 toen ik de overdosis nam en in dat gekkenhuis terecht kwam." Magda lijkt wel even te schrikken, maar zegt dan gauw: "Ga door meisje." Ik vertel dat ik denk dat er iets magisch in aan dit plaatsje en vraag of ze er iets over weet. "Dat zelfde jaar waarin de gehele aarde werd verwoest liet de vrouw iets achter, een soort magische steen. De steen werd in dit dorp bewaard. Hierdoor zouden alle mensen op de gehele planeet nooit meer ouder worden. Maar inplaats daarvan had het maar effect op één iemand. Een meisje. Blijkbaar ben jij dat bijzondere meisje Kathy. Ik liet de woorden langzaam over me heen komen. Ik zal nooit meer ouder worden? Een lang tijd blijf ik stil. Ik denk nog steeds na over alles. O, als er een soort tegengif was... "Magda, is er heel misschien een soort tegengif waarmee ik mezelf kan redden en toch ouder kan worden?" "Even denken hoor. Hmmm. Ik denk dat ik het weet! De vrouw die de aarde heeft verwoest is nog in leven. Ze is zelf ook nog geen seconde ouder geworden. Je zal het tegengif moeten vinden en het haar geven. Dan zullen jullie allebei weer ouder worden en word de aarde als het ware weer beter gemaakt." "Maar wat is het tegengif?" "O, had ik dat niet gezegd? Nou, het tegengif is een witte bloem, genaamd de Magica. Er is er maar 1 van op de hele wereld, dus wees voorzichtig. " "Waar moet ik dan zoeken?" "Waar de weg je naartoe leidt." Wat is dat nou weer voor iets vaags, denk ik. Ik vraag wanneer ik kan vertrekken. "Als je wilt, nu meteen." Ik ren meteen weg, maar bedenk dan dat ik iets vergeten ben. "Magda? Mag ik misschien wat te eten of te drinken voor onderweg?" "Tuurlijk Kathy!" Magda loopt haar huisje in om het te pakken.

Als ze even later weer buiten komt heeft ze van alles in haar handen. Broodjes en een hele grote fles melk. En een fles water. "Wow, ontzettend bedankt Magda", roep ik uit. "Graag gedaan hoor Kathy." "En bedankt voor alles." Ik loop weg. Weg van Magda. Weg van die verlaten stad. Op weg naar het niets!