BİR DELİNİN HATIRA DEFTERİ

BİR ZAMANLAR..

15 Ağustos 2004 / Tımarhane  

Neredeyim? Kim bunlar? Neler yapıyorlar öyle ?

Oturduğum koltuğun altımdan kaydığına eminim,çok bulanık.Kalkacağım,

ııığğhh.Herşey bulanık,nedir bu böyle?Rüya mı görüyorum ben?

Birşey,birisi üzerime geliyor,kim bu?

''Kimsiniz si..''

''Tekrar bayıltıldı.Bir sefer daha uyanırsa,müdahale gerekebilir'' dedi kimliği belirsiz kişi.

--

-HERŞEYLERİN BAŞLANGICI-

 Ben Türkiye'nin soğuk dönemlerinden birinde yaşamış biriyim,1965'in yaz ayında doğdum.Annem bir ilk öğretim okulunda,matematik hocası babam ise,askeri bir generaldi.Babam soğuk biriydi,bize karşın.Nedense eve arada bir uğrar,uğradığı bir kaç saatini de odasında tek başına geçirirdi.Hiç anlayamamıştım babamı,tanıyamamıştım.Annem,babamla ilgili birşeyler anlatınca,şakaya vururdu.İstemiyordu, mutsuz olmamı.Ağlanacak şeylere gülmemin tek sebebi,annemdi.

''Baban,yorgun şuan.Yanına gelemiyor ama sana bir hediyesi var.''

Babamın her gelişinde,bu cümleyi duyardım annemden.Çok sevinirdim,babama sarılasım gelirdi ama ortalıkta babam yoktu.Annem alırdı hediyeleri,babamdan uzaklaşmayayım diye.Bunu annem,babamla tartışırken duymuştum.

''Şu içerideki,senin oğlun ama senden nefret edebilecek hale getirdin onu.Sırf senden uzaklaşmasın diye,ona senin elinden hediyeler veriyorum.Aldığım hediyeleri,sen aldın biliyor.Ama sen ona ''oğlum'' bile diyemiyorsun.''

Bu tartışmada konuşan taraf,sadece annemdi.Konuşuyor konuşuyor sonra,ağlamaklı bir halde ''yazıklar olsun'' diyor,kapıyı babamın ve onun sessizliğinin üzerine kapatıveriyordu.Annem her zaman iyi biriydi,''mahallenin gülü'' diyorlardı ona mahallede.Ayrı bir seviliyordu.Sabahtan akşama kadar öğretmenlik yapıyor,akşam benle beraber karşımızdaki giyim konfeksiyonuna gidiyordu. Oradakilere karşılıksız yardım ediyor,işler bitmeden kalkmıyordu.Annem bir farklı seviyordu insanları.Herşeye,farklı bir gözle bakmanın yolunu bulmuş biriydi.Dedikokudan nefret eder ama oturduğu ortamda bunu söylemez veya hissettirmezdi.Herkes dedikodu yaparken o,bir kenarda sigarasının dumanıyla dertleşirdi.Aldığı nikotin onu mutlu ediyor,dertlerini birkaç dakikalığına da olsa unutturuyordu.Asla başkasının yanında içmiyordu,istemiyordu onun yüzünden başkalarının zarar görmesini,zararı kendineydi annemin.Annemin sesi farklıydı,herşeydi.Bir masal okumasa akşamla-rı,uyumuyordum,uyuyamıyordum.

''Anne bir masal'' derdim,kırmazdı beni.Öyle bir okurdu masalı,öyle bir ses tonuyla.Uçardım,kanatsız.

--BİR VARMIŞ BİR YOKMUŞ--

-----

Babam,bir generaldi ve devlet içinde bazı sorumlulukları vardı.Ondan yüksek mevkii de askerlerin emirlerine uymak,devleti ve devleti oluşturan halkı için bazı şeyleri göze almak.Babam bize karşın hep soğuk dururdu.Anneme nedenini sormayı düşünmüştüm ama üzüleceğini bildiğim için konuşmama gereği duydum.Zaten ne diyebilirdim,bilemiyorum.

''Anne,babam niye konuşmuyor?''

Hayır.Kötü olurdu,annem ve ben bu halini sevmiyorduk ama sonuçta o,benim babam annemin kocasıydı.Birgün babam yine çıkageldi.Kapıda beliren silüetinden korkuyordum.Babam katı değildi,aksine hiç ilgilenmezdi bizimle,bu hali beni korkutuyordu.Babam gelmişti,kapıdaydı.Sevinmemiş,aksine korkmuştum.Babamın gelişinin bazı sonuçları vardı ve buna göre annem yine üzülecekti.Babam hiç gelmesin ama annemin yüzü hep gülsün istemişimdir.Malesef babam geliyor ve annem üzülüyor,bazen bir köşede ağlıyordu.