ÇÖL YAĞMURUM

Benden evvel ölmemeni diledim Rabbimden Çöl Yağmurum. Zira ölümüne dayanmak, bu dünyanın sensiz olmasına alışmak mümkün değil. Ben seni böyle sevdim; korkuyla, ödüm koparcasına...
Uyandım kalbini avuçladım, nefesini yokladım geceleri, kokundan öptüm...
İhanet olur diye kimsenin adını bile değdirmedim dilime.
Kızdım, darıldım, kırıldım...
Yine de ilk bendim yakacak olan bu dünyayı saçının tek teline...
Ağladım, bağırdım, yoruldum...
Yine de sana sarılmak istedim beni en derinden yaraladığın günlerde bile...
Bütün veda cümlelerini unuttum, ayrılıkları yakıştırmadım bize.
Ben seni böyle sevdim...
Bilenmiş bıçak oldum senden başka herkese.
Senin terinle arındım kirinden bu dünyanın.
Sen ellerimden tuttukça güçlendim.
Unuttum eksik olan ne varsa seninle tam oldum, tamamlandım.
Gözlerine bakınca sevdiğim; "Burası" dedim, "benim memleketim, burası evim, burası benim cennetim...
Gözlerine bakınca Çöl Yağmurum;
"Burası bayrağım, burada yeşeriyor benim özgürlük çiçeğim."
Gözlerine bakınca Cennet Gözlüm;
"Burası dedim; o her yerde aradığım, burası uğruna can verceğim"
...ve gözlerine bakınca Herşeyim; güzelliğine ayıp olmasın diye nefes almayı ertelerdim...

Bir 25 Haziran gecesiydi; gece çöktü gözlerine birden bire. Diz kapaklarımdan vurulmuşcasına bağırmak istedim. Vurulmuş olmak istedim, beynime çivi çaksınlar, başka türlü mümkün değilim ben.
Yine de senin canın sağolsun da Çöl Yağmurum.
Keşke benim canım sağolmasaydı sen giderken...