Zombie Apocaplypse (Nederlands)

Walkers, Runners, Killers

Ik liep door het bos heen, zoekend naar dieren. Toen er nog geen zombies waren, was ik een vegetariër. Nu is er geen mogelijkheid om zo te leven. Ik heb geleerd ermee te dealen. Al vind ik het nog altijd moeilijk om een dier te vermoorden. Gek idee, zombies vermoorden gaat mij zo makkelijk af terwijl dat ooit levende mensen zijn geweest en om dieren jank ik meteen al. Ik zorg er wel voor dat ze een snelle dood hebben, ik ben geen martelaar. Planten zijn er genoeg in het bos maar daar kan je niet van overleven. Sommige zijn giftig, ik probeer ze niet, wie weet zijn ze dodelijk giftig. 

Ik hoor walkers, snel draai ik me om om te zien waar ze vandaan komen. Ik verschuil me achter een boom. Shit, het zijn niet vijf walkers het is een horde. Dit krijg ik nooit alleen voor elkaar. Ik ren zo hard als ik kan weg van de walkers. Gelukkig kunnen ze niet rennen, anders had ik echt een probleem. Plotseling hoor ik pistoolschoten, *bang* *bang* *bang*. Dat zijn killers. Geluid trekt zombies aan dus ik aarzel er niet over om er niet naar toe te gaan. Ze mogen ons dan wel beschermen, maar ik riskeer mijn leven niet onderweg. 

Met mijn katana op mijn rug ren ik verder het bos in. Ik zie vuur, vuur?? Hoe komt er hier vuur? Walkers kunnen geen vuur aansteken.....Ik verschuil me achter een boom en kijk waar het vuur vandaan komt. Er is daar een kamp, een kamp? Eindelijk een kamp! Ik heb echt al dagen geen dieren meer gevangen, straks sterf ik van de honger. Sluipend loop ik naar het kamp. In de tenten is er niemand. Vervolgens loop ik naar de hoofdtent. Er zitten een paar mensen in. Ik zeg "Hallo?" "Is er daar iemand?" Vlug zie ik de tent open gaan. Er komt een man uit, hij is ongeveer 30 jaar oud. "Wie ben jij en wat doe je hier?" "Ik ben net een horde walkers ontvlucht en kwam hier uit, mijn naam is Lucy, Lucy Bennett." "Mijn naam is Damian" "Heeft u toevallig eten, ik heb al dagen niet gegeten." De man keek even bedenkelijk maar vervolgens liep hij naar een andere tent, ik volg hem. Hij geeft me eten en wijst me op een boomstam, "ga daar maar zitten". Er komt een vrouw naast me zitten, ze ziet er best jong uit. Misschien 25 jaar ofzo. 

"Ik ben Mary-Lou", "Lucy". "Wil je misschien bij ons in de groep komen, we kunnen best iemand met een katana gebruiken wij hebben veel messen, grote messen en pistolen maar geen katana-vrouw. Ik knik, "dat zal heel fijn zijn, ik ren al dagen door het bos heen zonder fatsoenlijk te slapen en ik ben al maanden geen fatsoenlijke mensen tegen gekomen". Ze stond op en liep weg om wat drinken voor me te halen. Ik vertrouw ze nog niet, maar ik zal kijken hoe het gaat en of ze te vertrouwen zijn. Ik denk dat een paar dagen slaap en eten wel goed voor me zijn. Maar bij de groep komen is niet iets waar ik überhaupt aan denk nu. Als ik genoeg slaap heb zal ik ze bedanken en in de nacht hun verlaten. Ik wil niet gehecht raken aan mensen, als dat gebeurt en iemand overlijd of je moet iemand dood maken omdat ze anders een zombie worden of al zijn ga je dood vanbinnen. Dat trek ik echt niet nog een keer. Ik heb het al moeten meemaken met mijn eigen familie en ik denk niet dat ik het overleef als het nog een keer gebeurt. Ik ben beter af zonder mensen. Mary-Lou kwam terug met wat drinken voor me. Ik bedankte haar en vroeg waar ze sliep. Ze zei dat ik bij haar in de tent kon slapen. Voor zoverre denk ik dat ik haar als enige kan vertrouwen, de rest ken ik nog niet. Behalve die man die de baas schijnt te zijn. Maar met een man van dertig in een tent slapen -No way-. We zullen zien hoe het gaat. Na mijn maaltijd vroeg ik of ik alvast kon gaan slapen. Mary-Lou knikte en liet me de tent zien. Natuurlijk ga ik niet echt slapen, ik weet niet eens of ze te vertrouwen zijn. Straks vermoorden ze me nog in mijn slaap. Met mijn ogen open en mijn katana bij de hand ging ik slapen. 

Het hoofdstuk gaat nog verder......