Κεφαλαιο 4(Η ώρα του πολέμου)

229 20 4
                                    

"Ορίστε;"
"Τι οριστε ρε βλαμενη δεν με θυμάσαι;
Ε βεβαια κορίτσια σαν και εσένα δεν έχουν σωστούς τρόπους"

Πήγα να τον χαστουκίσω αλλά μας διέκοψε η Νικολ
"Γνωριζεστε;"

Ήμουν έτοιμη να εκραγώ, ενιωσα την καρδιά μου να σπάσει σε χίλια κομμάτια... Δεν αφήνω κανέναν να με προσβάλει έτσι, αλλά έδειξα την ανωτερότητά μου

"Οχι απλά το αγοράκι από εδώ κάτι με ρώτησε"
"Μαρια λοιπόν να σας συστήσω, απο εδω ειναι ο αδερφος μου Νίκος ,Νικο απο εδω η Μαρια"
"Χαρηκα πολυ " είχα πάρει φάτσα αγριογατας.

Η νικόλ πήγε να χαιρετήσει τα υπόλοιπα παιδιά και εγώ άρπαξα την ευκαιρία και του είπα:
"Ακου αγοράκι μου μην το κουράζουμε πολυ, κόψε τις μαλακίες σου και τελειώνε.
Και σε εμενα δεν θα μου μιλας ετσι!"

Είδα την φάτσα του που έγινε έξω φρενών.
Με αρπάζει και βρισκόμαστε σε απόσταση αναπνοής. Νιώθω την καρδιά μου να λιώνει.
Μα τι λέω;
Αυτός ο άχρηστος πριν λίγο με πρόσβαλε.
Μαρια ξυπνα λεω μεσα μου αλλα πως;
Μόλις επανήλθα τον ακούω να μου λέει:
" εμείς δεν τελειώσαμε εδώ" και σηκώνεται και φεύγει να χαιρετήσει τα αλλα κορίτσια.

Εγώ πάω στην παρέα,η Νικολ μας γνωρίζει με τους φίλους του νίκου τον Μανώλη ένα μανάρι, τον Σωκράτη τον Κώστα και τον Αχιλλέα
.
Αφού γνωριστήκαμε μεταξύ μας,ηρθε ο σερβιτορος να παραγγειλουμε πήραν όλοι τους διάφορα ποτά όπως bakardι, η βότκα, μοχιτο αλλά εγώ δεν ηξερα και πολλα ποτα και για αυτό πήρα ένα φυσικό χυμό.
Θα επαιρνα αν κάποιος δεν πεταγοταν και με ρώταγε:

" τι εννοείς θα πάρεις φυσικό χυμό;"
" εννοώ θα πάρω φυσικο χυμο τι δεν καταλαβαινεις Νικο;

Με αγνόησε και το άλλαξε σε βοτκα πορτοκάλι. Νευρίασα και φυσικά και δεν το άφησα έτσι. Θα του δειχνα τι πάει να πει να τα βάζει με εμένα!
Αφου μας έφεραν τα ποτά και το κέφι και χορός είχαν πάρει φωτιά, όλοι τους είχαν αδειάσει τα ποτά τους, εκτός από εμένα. Ούτε που το άγγιξα.
Ξαφνικά ακούω μία βαριά αντρική φωνή δίπλα μου:
"μικρή δεν θα πιεις το ποτό σου;" με ρωτησε ο κώστας ενώ εγώ του απάντησα " όχι " και ακουσα μια σπαστικη φωνή δίπλα μου παλι δεν το πιστεύω.
"Μπααα μιλας;"
"Ναι μιλαω"
"Μόνο μην ξεχάσεις ότι εμείς οι δύο έχουμε να μιλήσουμε."
Ποο ηθελα να του σπάσω τα μούτρα.
"Εμείς δεν έχουμε τίποτα να πούμε"

Και σηκώθηκα και πήγα δίπλα στη νικολ η οποία φλερταρε πολύ έντονα με τον Σωκράτη.
"Νικολέτα συγνώμη που ενοχλώ αλλά εγώ θα φύγω γιατί είμαι πολύ κουρασμένη εντάξει;"
Και αυτη μου κούνησε καταφατικά το κεφάλι της.

Καθώς έφευγα με πιάνει ένα δυνατό χέρι και με σπρώχνει πάνω του
"Πιστεύεις ότι θα μου γλυτώσεις τόσο εύκολα;"
"Αγοράκι μου παράτα με ήσυχη" και παίρνω τη βότκα μου και την πετάω στα μούτρα του, φτιάχνω το φόρεμά μου και βγαινω από το κλαμπ Κυρια!

Ακουω όμως μία φωνή αντρικη να βρίζει και να πλησιάζει απειλητικά γεγονός ομως πρόλαβα και μπήκα στο ταξί.

Αφού έφτασα στο διαμέρισμά μου πήγα ξεβαφτικα, αλλαξα ρούχα και έπεσα για ύπνο. Το επόμενο πρωί ξύπνησα, σηκώθηκα κι ένα κρύο αεράκι διαπέρασε πάνω μου , πλύθηκα, αλλαξα ρούχα και άρχισα να φτιάχνω πρωινό.

Έφτιαξα τηγανιτες με μερεντα.
Καθώς έτρωγα είδα ότι είχα ένα μήνυμα από τη νικολέτα.
"Μωρό μου έλα για καφέ και φερε τις τηγανίτες σου γιατί μυρίζει ολη η πολυκατοικία! Χαχαχ ;) "
Της απαντησα "οκ"
Αφου πηγα σε αυτην και αρχισαμε να συζητάμε για το χθεσινό βράδυ, μόνο που παρέλειψα να της πω ότι ήξερα τον αδερφό της και οτι τσακωθηκαμε.

Μου ειπε και αυτη οτι ο Σωκρατης της ειπε να βγουνε και μαλιστα να παρει και εμενα μαζι της .
Παραξενο,πολυ παραξενο μου φανηκε!

ο Αλητης της καρδιας μουTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang