ο Αλητης της καρδιας μου

(κεφαλαιο 2) Εδω η ζωή αρχίζει :)

Αφού είχα δώσει αρχικά την διεύθυνση στο ταξίτζι που μου είχε πει η μαμά μου.

Μολις φτάσαμε έμεινα άφωνη διότι η πολυκατοικία ήταν πάρα πολύ όμορφη.

"Ευχαριστω πολυ" ειπα στο ταξιτζή
" Τίποτα κοπέλα μου"μου απαντησε

Τον πλήρωσα και πήγα στον διευθυντή της πολυκατοικίας για να κανονίσουμε για το διαμέρισμα που θα εμενα.
Ήμουν και σε χάλια κατάσταση λόγω της βροχής που έπεφτε πάνω μου όταν ετρεχα στο ταξί αλλα ειπα μεσα μου :
"Μαρία μην ντρεπεσαι,φτιαξου,συγκεντρωσου,και ολα καλα θα πανε.

Άφησα τις βαλίτσες μου έξω από το γραφείο του, χτύπησα την πόρτα κι αυτό που αντίκρυσα μπροστά μου δεν ήταν αυτό που περίμενα!

Στο γραφειο καθοταν ενας ψυλος,καλογυμνασμενος ,αθλητικος τυπος,το σωμα του φαινοταν ντελικατο,η ηλικια του ηταν γυρω στα 26,το βλεμμα του ηταν αγριο και απαλο ταυτοχρονα ,ειχε ενα αβιαστο χαμογελο και σαρκωδη χειλη.
Ειναι τρελααα ειπα απο μεσα μου ..

"Γεια σας.Πρεπει να ειστε ο διευθυντής της πολυκατοικίας.
Εεμ..Ειμαι η Μαρια Μακριδη.
"Ααα ναι.Περασε μεσα κοπελα μου και σε παρακαλω μιλα μου στον ενικο .
Λοιπον,εμενα με λενε Στεφανο χαρηκα και εχω μιλησει με την μαμα σου ηδη γιατι με εχει παρει 100 τηλεφωνα να με ρωτησει αν εφτασες στο ξενοδοχειο.

Εγω εκεινη τη στιγμη ενιωσα αβολα.Τι να εκανα αφου εκλεισε το κινητο μου μονο του.Τελος παντον.

"Το διαμερισμα σου ειναι ετοιμο και ειναι στο δευτερο οροφο, δευτερη πορτα.
Οριστε τα κλειδιά σου."

"Ευχαριστω πολυ"ειπα σηκωθηκα αλλα και για καποιο περιεργο λογο σηκωθηκε και αυτος και μου λεει:

" Δεν γίνεται να μην σε πάω μέχρι το διαμέρισμά σου και να μην σου δείξω τουλάχιστον τα δωμάτια.
Είναι απαραίτητο!Και άσε με να σε βοηθήσω με τις βαλίτσες γιατι φαίνεσαι και πολύ ταλαιπωρημένη."

Ένιωσα όλο το πρόσωπο μου να καίγεται σίγουρα κοκκίνισα και το κατάλαβα από το χαμόγελο του Στεφανου .
Καθώς ήμασταν στο ασανσέρ ένιωσα το βλέμμα του λιγο πανω μου να με κοιτάει αλλά δεν έδωσα σημασία.

Άνοιξα την πόρτα του διαμερίσματός μου,ηταν τελειοο,ειχα ενα πολυ ομορφο σαλονι,μια πολυ βολικη κουζίνα, τουαλέτα και υπνοδωματιο.
Το μονο ελάττωμα ειναι οτι δεν ειχα κρεβατι και ημουν τοσοο κουρασμενηη.

"Δεν το πιστευω"ειπα και μαλλον με ακουσε και μου ειπε
"Αν θες εχω ενα παλιο κρεβατι.."
"Οχι ευχαριστώ θα πάω το απόγευμα να δω ενα.Αλλα τωρα μια χαρα θα βολευτω στο καναπε" ξάπλωσα και έκλεισα για λίγο τα μάτια μου.

Δεν κατάλαβα πως με πήρε ο ύπνος αλλά όταν ξύπνησα ήμουν σκεπασμένη με μία λεπτή κουβέρτα και η πόρτα ήταν κλειστή.

Σηκώθηκα πήγα ξέπλυνα το πρόσωπό μου και άλλαξα φόρεσα ένα ψηλόμεσο τζιν, με μία μπλούζα κόντη t-shirt που έλεγε "girls gone wild "και έβαλα τα σανδαλια μου και πήρα την τσάντα μου.

Και ετσι οπως ανοιγα την πορτα πετυχα τον Στεφανο με μια πολυ ομορφη κοπελα ψυλη,αδυνατη,
με ποδια λεπτα,και φαινόταν πολύ γλυκιά κοπέλα. Τους χαιρέτησα και μου μου απάντησαν "Γεια" και μου λεει ο Στεφανος:
"Για πού το βαλές μαρία;"
"Παω να φάω κάτι γιατί πεινάω πολύ" και έκανα μία φάτσα σαν ένα μωράκι γλυκο :)
Αυτος χαμογελασε και μ λεει:
"Μια χαρα επι την ευκαιρία να σου γνωρίσω την καινούρια σου Γειτόνισσα τη Νικολέτα Κοστελιδου."
"Χαρηκα πολυ<3 Εμενα με λενε Μαρια
Πήγα την φίλησα και αμέσως κατάλαβα ότι είναι πολύ καλή κοπέλα και τη ρωτάω χωρίς να σκεφτώ:
"Θες να ερθεις να παμε να φαμε μαζι και να κοιταξουμε την γυρω περιοχη;"
Αυτη μου χαμογελασε και μου ειπε "ευχαριστως"
Εβαλε μεσα τις βαλιτσες της και φυγαμε για να φαμε.

Αυτοο ηταν 2 παρτ <3:)