Lonely wolf

Hoofdstuk 2

Ik ren al 5 jaar door de bossen iedereen ontwijkend alleen maar vanwege mijn vachtkleur.
Ik weet nog hoe alles begonnen is.

Flashback :

Mijn ouders waren zo trot eindelijk zou ik mijn wolf leren kennen. Mijn verandering was zo pijnlijk dat ik niet wist wat me overkwam. Alle botten in mijn lijf breken en worden op hun plaats gezet. Ik zie hoe mijn ouders gezichten veranderen van trots naar verdrietig. Ik keek mijn ouders vol angst aan en veranderde terug naar mijn menselijke gedaante. Ik vroeg ze wat er was mijn vader keek me hoofdschuddend aan en mijn moeder vertelde me huilend wat voor wolf ik was dat was het moment dat het tot me doordrong dat ik de witte wolf was de verbanneling.

Einde flashback

Ik wist wel dat mijn ouders er niks aan konden doen maar ik hoopte er toen echt wel op dat iedereen me alsnog zou accepteren maar dat was valse hoop. Nu ren ik door de bossen opzoek naar een schuilplaats voor de regen. Uiteindelijk kom ik uit bij een uitstekende grot en kijk of het geschikt is om te overnachten. Ik ga naar binnen en leg het konijn dat ik gevangen heb op de koude grond neer en keg me er zelf achter terwijl ik het konijn opeet zie ik hoe het begint te regenen net op tijd dus. Als ik het konijn op heb leg ik me op een zij en voel hoe ik langzaam in slaap val.