Evi

•4•

Evi stond al half in de doorgang in de struiken en keek nog een keer achterom of ze niemand zag. Ze wist niet of dit zo'n goed idee was. Maar ze liep door en kwam uit bij een groot grasveld. Evi had dit nog nooit gezien, ze wist niet eens dat het hier zou kunnen liggen. Ze aarzelde of ze verder zou gaan, maar ze was te nieuwsgierig om terug te gaan. Voorzichtig en om zich heen kijkend liep Evi over het grasveld. Er leek voor de rest geen verdere weg of pad te zijn. Een beetje teleurgesteld ging ze aan de rand van het grasveld zitten, ze zuchte.

Ze dacht aan haar opa, zou hij het fijn vinden dat haar moeder altijd bij hem is. Misschien vraagt hij zich af waarom zij er nooit bij is, vroeg Evi zichzelf af. Misschien moest ze maar eens een keer naar hem toe gaan, voordat het te laat is...

Evi stopte met dromen en stond weer op, ze keek om zich heen. Ze kon nogsteeds geen andere weg vinden dan de weg waardoor ze hier was gekomen. Ze zag voor de rest ook niets bijzonders. Ze keek naar de lucht die steeds donkerder werd. Ze moest maar eens naar huis gaan voordat het ging regenen. Ze liep terug naar de plek waar ze haar fiets had neergezet, maar ze zag hem niet staan. Ze keek om zich heen, maar ze zag hem echt nergens. Ze keek weer naar de lucht. Het zou elk moment kunnen gaan regenen en ze had geen zin om haar fiets te gaan zoeken, dus besloot ze om maar te gaan lopen. Ze was nog maar net weg of het begon keihard te regenen. Er was geen plek om te schuilen dus trok Evi haar jas over haar hoofd.

Het had geen zin, want ze kwam kletsnat thuis. Haar moeder kwam net aanrijden, ze deed zonder iets te zeggen de deur open en nadat ze het avondeten op de keukentafel had gezet pakte ze een handdoek voor Evi. Ze vroeg niet eens waar haar fiets was gebleven of waar ze heen was gegaan. Haar moeder ging heel stil het eten klaarmaken. "Is er iets met opa, mam?" vroeg Evi voorzichtig. "Nee, ik zit gewoon een beetje doorheen. Ik ben zo druk met elke dag naar opa gaan, dat ik helemaal geen tijd meer voor mezelf heb. Laatstaan voor jou." Ze draaide zich naar Evi toe. "Ik zou zo graag wat meer tijd met jou en papa hebben." Ze had tranen in haar ogen en liep naar Evi toe, ze gaf haar een knuffel.