Prologue

51 3 3
                                    

"Where the hell are you now, douchebag? Kanina pa ako naghihintay dito. I swear, as soon as you get here, I'll fire you, asshole." iritado kong sigaw sa personal driver ko when he answered my call.

"S-So.. S-Sorry, ma'am. Naflat po kasi 'yung gulong ng kotse. M-Maawa po kayo sa akin. Ito na lang po ang pinagkikitaan ko. May tatlo po akong anak na nag-aaral sa koleh--" I cut him off at pinatayan ng cellphone. I'm sick and tired for that crap.

After ten minutes, dumating na rin 'yung sundo ko. Hindi ko na hinintay na pagbuksan nya ako ng pintuan. What for? The last time I checked I'm not disable. Tahimik namang pumasok ulit ang driver na halatang kinakabahan. Tinignan nya ako sa rear view mirror na parang may gustong sabihin. When he was about to speak, I put my earphones in and turn the music on with high volume. Ayokong marinig pa ang sasabihin nya.

Nakarating na kami sa bahay. Bubuksan ko na sana 'yung pintuan ko after nyang pinatay ang engine, when I forget something na dapat ay kanina ko pa sinabi.

"You're fired." I said in a cold tone. Hindi ko na pinansin ang pagmamakaawa niya at dumiretso na ng bahay.

Rude. Vicious. Bitch. Kontrabida. Walang respeto. Walang utang na loob. Walang puso. Call me whatever you want to call me, the hell I care.

Go, hate me. I don't care. Hindi ako nabuhay para magmakaawa para mahalin ako. I've done enough. Nakakapagod.

What's outside, anyone can judge. And what's inside only God can judge.

I am Justin Clio Reagan.

And this is my story.

FacàdeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon