Bileğinden Öptüm Seni

**

 Hiç anlam veremem, hani giderler insanlar birbirlerinden de "iyi ol,
kendine iyi bak" derler. Nasıl iyi olur ki insan, nasıl iyi bakabilir
kendine ? Geride kalan, kelimelerin geçmiş zaman ekleri ile süslenirken onca cümle, nasıl beklenir bir birlerinden iyi olmaları ? Bir taraf mutlaka gider, diğer tarafın acıları kalır da nasıl iyi olması beklenir ? Bir taraf susar, diğeri konuşur. Biri gözlerini ayırmaz, biri kaçırır. Sonu aynı mıdır sevdaların ? Hep böylemi biter?
Ufak yalanlar vardır mesela, hani aileniz bilmez arkadaşlarınız bilmez
gizlersiniz. Bir arkadaşımla buluşacağım dersiniz, gezmeye gidiyorum
dersiniz, mahallede dolaşmaya çıkıyorum dersinizde onun yanına
gidersiniz. Onu görmek istersiniz, bir anınızı vermek için yüzlerce
yalanla insanlardan kaçarsınız da gider bir başka insanın yalanına oyun olursunuz.
Kelimeleriniz biter, bir gün gider,
Gider de, ne alevler ile gider,
Kaçar ki, ne kaçmaktır sizi sizden alıp kaçar,
Biter bir gün, öyle bir biter ki sizde bitersiniz.
Şimdi kelimeler susar, alevler söner koca insanın yüreğinde, yaralar derindir kanar, acılar vardır yakar, boğazında kalır insanın iplik iplik düğümler, susar insan ki ne susmaktır herkesten ve her şeyden vazgeçerek susar insana,biri gider ve kalan insan asla eskisi gibi olamaz. Dil kolay söyler bunu da, kimin içi kabul eder ki ? Onca anıyı, yaşanmışlığı kimin içi silebilir ? Akıl dile getirirde, duygular kabul etmezse ne olur düşünür mü insan? Giden için kolaydır her şey, nede olsa onun yüreği yanmak nedir bilmez. Arkada kalan insan hangi geceye sarılır ? Hangi sabaha gülümseyerek uyanır artık? Aynada kendine baktığında nasıl diyebilir "Beni seviyor" nasıl parlar bir daha gözleri o "Beni seviyor" nidasının kulaklarında yankılanan çığıltısıyla? Eskisi gibi kalamaz insan, ve eskisi gibi olamaz. Eskiden biz varken, şimdi ben olamaz bu insan. Eskisi gibi olmakta istemez insan, neden istesin ki neden uyansın mutlu sabahlara, ağlamaklı geceler varken ?
Kırılır insan, güçlü kalamaz artık. Yüreğinden akan kanlar, ellerindeki
çizikler, gözlerindeki morluklar ile güçlü kalamaz artık. Bu bir tosbağa
ve tavşan yarışı iken, yenilen bu ufak tosbağadır her zaman. Zoruna
gider, içi acır insanın onun canı acırken, canını acıtanın onu aklından
çıkarmasından.
Son söz
"El veda