දිව්යලෝකය කියල දෙයක් තියනව රුද්ර.. ඔයාගෙ දෙතොල් මගේ නළලෙ තැවරෙන
හැම මොහොතක් ම මට දිව්ය ලෝකයක් !
අපාය කියල දෙයක් ගැනත් දැන් මම සාක්ෂි ඇතුවම විශ්වාස කරනවා රුද්ර..
ඔයාව මට අහිමි වේවි කියන බයත් එක්ක, මාව පිච්චිලා යන හැම මොහොතක් ම
මට අපායක් !
"ග්රැනී ඒක හරිම ලස්සනට ලියලනෙ.."
තරුණ යුවතිය කිව්වේ තමන් අතේ තිබුණු කවි පොතේ පිටුවෙන් පිටුව පෙරළන ගමන්. 'කාදල්' ලෙසින් නම සඳහන් කළ මදක් විශාල සිංහල කෘතියක් ඇයගේ අතේ තිබුණා. එහි කතෘ නාමය ලෙස "උමා සේනානි සූරියවර්ණ" යන නම සඳහන් වී තිබුණා.
"බොහොම ස්තූතියි දූ.."
ග්රන්ථයේ කතුවරිය ලෙස සැලකිය හැකි කාන්තාව හරිම ආදරණීය විදියට හිනා වුණා. යන්තමින් රැළි වැටුණු ලා තලෙළු පැහැති හම, තද රතු නමුදු වියපත් වියළුණු දෙතොල් එක්ක හැම සිනහ රැල්ලක් එක්කම දිලිසෙන ඇස් ඇය සතුව තිබුණා.
බැලූන් පොකුරු, ඩේසි මල් සහ නොයෙකුත් දෑ වලින් අලංකාර කරන ලද බිත්ති, නිවුණු ඉටිපන්දම්, උපන්දින කේක්, කැවුම්, කොකිස්, කිරිබත්, පැණිවළලු ආදී විවිධ ආහාර වලින් රසගැන්වූ පුංචි මේසය..
මේ සියල්ලක් ම නිමාවූ උපන්දින සැමරුමක සේයාවන් ලෙස ඉතිරි ව තිබුණා. ඒ අතර ම ඇදහැලෙන පුංචි හිරිපොද වැස්සක හඬට කන් දීගෙන වියපත් කාන්තාවක් සහ තරුණ යුවතියක් එහි පසෙක තිබූ සෝෆාවේ සුවපහසුවෙන් හිඳගෙන උන්නා.
"අද දීපාවලී දවසෙ.. ඔයාගෙ හැට දෙවෙනි උපන් දිනය දවසෙ.. ග්රැනී අදවත් මට කියනවද ඔයාගෙ තහනම් ආදර කතාව ?"
යුවතිය නොඉවසිල්ලෙන් වගේ අහනකොට ඇය සිනාමුසු මුහුණින් ම ඇයගෙ උකුලේ තිබූ යතුරු කැරැල්ල අතට ගත්තා.
"මේ පුංචි යතුරෙන් මගේ කබඩ් එකේ යටම තට්ටුවේ කෙළවරේ තියෙන ලාච්චුව ඇරලා, ඒකෙ තියෙන පොත අරගෙන එන්නකො.."
කාන්තාව තරුණිය වෙත යතුරු කැරැල්ල දිගු කරමින් පැවසුවා.
YOU ARE READING
LOVE IS not OVER
Fanfictionමතක පින්තූර.. ඒව හරිම ආදරණීයයි ජන්කුකී.. අන්තිමට ඉතුරු වෙන්නෙ මතක පින්තූර විතරමයි.. We'll stay.. Forever this way.. You are safe in my heart.. And my heart will go on and on.. 💜️💚
