SONSUZ DÜŞLER

BÜYÜK BEDEN HAYALLER

Sevgili günlük;

Ben yine günlük yazmaya başladım . Ama bu sefer yazmaktan sıkılıp bir kenara atmicam seni merak etme. Sadece canım çok acıyor. Göz yaşlarımı silecek hiç kimse yok. İhtiyacım olan herkes uzakta. Ağlasam eğer annemle, babamın yanında biliyorum... Kızacaklar, bağıracaklar... Bir söz vardı; "Her insan yalnızdır." Buna hiç bir zaman inanmazdım ama artık fazlasıyla inanıyorum. Büyüdükçe herşey kafamda daha iyi oturuyor. Canım o kadar çok acıyor ki... Bir aşıdan, serçe parmağını sehpaya vurmaktan, regl sancısından bile daha çok acıyor. Bu bir ergenlik stresi v.s değil. Bir arkadaşım bana, "Eğer ergen olmak istersen olursun." demişti ve ben istemediğimden, buna da mecbur olmadığımdan dolayı o lanet şeyi yaşamıyorum. Sadece bugün gerçekten tam bir aptal olduğumu fark ettim. Aynanın karşısına geçip, kendimle yüzleştim. Ve "Güneş, sen bir aptalsın. Şu aklın hiç bir işe yaramıyor, sen tam bir gerizekalısın. Çirkinlik üstüne aptallık yarışmasına girsen birinci olmakla kalmaz, Oscar alıp dönersin. Bak işte, hayalindeki Oscar'ı bile en kötü düşüncelere laik görebiliyorsun. Sen busun! Özgüveni sıfır, kendinden utanan, beyinsizin tekisin." Tamı tamına, ilk kelimemden son kelimeme kadar, kendime bunları söyledim. Sevmiyor işte kimse beni, güvenmiyor kimse bana... Kiminle ne kadar yaklaşsak, kim beni her gün biraz daha iyi tanısa hemen kaçıyor benden. İstemiyor işte. Benimle bir daha ne konuşmayı, ne de görüşmeyi istemiyor. Ve ben bunların nedenlerini hiç bir zaman anlamadım. Sadece kendi düşüncelerimle, kendimi kandırmayı seçtim. Biliyor musun? Ben İstanbul'u çok seviyorum. Her zaman İstanbul kadar güzel olmak istedim. Karşıma kim çıkarsa çıksın beni İstanbul'um diye sevmesini istedim. Ama yine bunların hiç biri olmadı. Ben kendimi olmayacak hayallere çok inandırdım. Ve bu hayallere asla kopamayacak kadar çok bağlandım. Hiç kimse ne kadar mutsuz olduğumu görmüyor. Herkes beni mutlu, kendi halinde bir kız sanıyor. Ama ben mutsuz, herşeyi kafasına takan bir kızım. Bir insan kendisini sevmez mi? İşte ben sevmiyorum, sevemiyorum. Beni kimse sevmiyorken veya sevipte sevgilerini hissettiremiyorken kendimi nasıl sevmemi bekleyebilirsin ki zaten? Saçmalık işte.